هوته

لغت نامه دهخدا

( هوتة ) هوتة. [ ت َ / هََ ت َ ] ( ع اِ ) زمین نشیب. ج ، هُوَت. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || راه سرازیر بسوی آب. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

زمین نشیب راه سرازیر بسوی آب

پیشنهاد کاربران

بپرس