- هواگیر گشتن ؛ هوا گرفتن. پریدن :
از راه نظر صید دلم گشت هواگیر
ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد.
حافظ.
|| که آنجا هوا گذاره دارد. که معرض هواست.لغت نامه دهخدا
- هواگیر گشتن ؛ هوا گرفتن. پریدن :
از راه نظر صید دلم گشت هواگیر
ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
هواگیر: گرفتار عشق ، صفت مرکب مشتق از ماده ی فعل امر به معنی مفعولی .
( ( از راه نظر مرغ دلم گشت هواگیر
ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد ) )
( غزلیات حافظ ، دکتر خطیب رهبر ، چاپ دوازدهم 1372. ص 149 . )
( ( از راه نظر مرغ دلم گشت هواگیر
ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد ) )
( غزلیات حافظ ، دکتر خطیب رهبر ، چاپ دوازدهم 1372. ص 149 . )