هواکشت

آیروپونیک یا هواکشت روشی برای پرورش گیاهان در محفظه هوا یا مه تنک است بدون اینکه از خاک یا بستر سنگدانه ای ( موسوم به ژئوپونیک ) بهره گیرند. واژه آیروپونیک منشأ یونانی داشته و از دو بخش aer ( ἀήρ, "هوا" ) و ponos ( πόνος, "کار" ) تشکیل شده است. کشت آیروپونیک با کشاورزی هیدروپونیک مرسوم، آکواپونیک و کشاورزی درون کشتگاهی ( کشت بافت گیاهان ) متفاوت است. بر خلاف هیدروپونیک که از محلول مایع مواد غذایی به عنوان بستر رشد حاوی مواد ضروری معدنی جهت رشد پایدار بهره می گیرد، یا برخلاف کشاورزی کنترل شده که از آب و زباله ماهی استفاده می کند، به صورتی طراحی شده است که نیازی به بستر رشد ندارد؛ و اما آیروپونیک را بخاطر استفاده آب به جهت انتقال مواد غذایی گاهی نوعی از هیدروپونیک به حساب می آورند. [ عدم مطابقت با منبع]
اساس کشاورزی آیروپونیک عبارت از پرورش گیاهان بحالت معلق یا آویزان در محیط های کاملاً یا نیمه مسدود می باشد. ریشه های آویزان و ساقه های زیرین گیاهان از طریق پاشیدن ذرات ریز غذایی محلول در آب مورد نیاز گیاهان، تغذیه می گردند. برگ ها و بخش تاج گیاهان پرورشی که کانوپی خوانده می شوند، به سمت بالا گسترش می یابند و ریشه های گیاهان توسط ساختار نگهدارنده ای از بخش فوقانی مجزا می گردد. گیاهان کوچک را در حفره های کوچکی که بر روی صفحات فوم فشرده ایجاد شده اند، جا می دهند و صفحات را بر روی محفظه های آیروپونیک مستقر می سازند تا بدین طریق از میزان هزینه و کارگر مورد نیاز کاسته شود. گیاهان بزرگتر را به شبکه های داربستی متصل می سازند تا متحمل وزن بخش های رویشی و میوه هایشان باشند. [ عدم مطابقت با منبع]
گیاهان آیروپونیک سالم ترند و سرعت رشد بیشتری نسبت به گیاهانی دارند که بر بسترهای کاشت پرورش می یابند زیرا در محیط های عاری از آفات و بیماریها قرار دارند. اغلب محیط های آیروپونیک کاملاً از محیط خارجی قطع رابطه نمی کنند لذا آفات و بیماریها همچنان به صورت تهدید وجود دارند. کنترل محیط رشد آیروپونیک باعث ترقی رشد، سلامتی، نمو، گلدهی و میوه دهی انواع گونه ها و ارقام گیاهان می شود.
به سبب حساسیت سیستم های ریشه ای، سیستم آیروپونیک به ادغام هیدروپونیک مرسوم می پردازد تا از طریق تأمین آب و عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان به حفاظت آن ها بپردازد مگر اینکه قصوری در دستگاه ها و لوازمات سیستم حادث شود.