هواکش

/havAkeS/
معنی انگلیسی:
ventilator, air - cleaner, aspirator, draft, extractor, flue, register, vent

لغت نامه دهخدا

هواکش. [ هََ ک َ / ک ِ ] ( اِ مرکب ) سوراخ یا لوله ای که بر دیوار اطاق تعبیه کنند تا هوای سنگین را بیرون دهد و هوای سالم به درون اطاق آورد. || امروز نوعی پروانه الکتریکی را گویند که به پنجره یا در محلی مخصوص از دیوار نصب می شود و با گردش خود هوای درون را تعویض می کند.

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) مجرایی که از آنجا هوا وارد اطاق شود : هوا کش بخاری .

فرهنگ عمید

مجرا یا منفذی در سقف یا دیوار اتاق که هوا از آن داخل و خارج شود.

واژه نامه بختیاریکا

دمادُهو

مترادف ها

ventilator (اسم)
بادگیر، هواکش، بادزن
aspirator (اسم)
بادبزن هواکش، هواکش، چرک کش

فارسی به عربی

جهاز التهویة

پیشنهاد کاربران

به زبان سنگسری
لوژِنگ lozeng
هواکش ( Cowl ) [اصطلاح دریانوردی] :لوله های هواکش و یا تهویه که در روی دکها قرارداشته و به شکل دودکش میباشند .
هواکش :مجرایی برای هدایت بوهای نا مطبوع. ( اصطلاح بنایی و ساختمان سازی )

بپرس