در ۱۳۰۱ش دفتر هواپیمایی، در ادارۀ کل قشون تأسیس شد و از سال بعد با هفت فروند هواپیما شروع به کار کرد. نخستین گروه ایرانی برای آموزش خلبانی در ۱۳۰۲ به اروپا اعزام شدند. در ۱۳۱۸ باشگاه خلبانی تأسیس و فعال شد، امّا جنگ جهانی اول آن را تعطیل کرد. در ۱۳۲۵ش اولین شرکت هواپیمایی بازرگانی کشور با عنوان شرکت هواپیمایی ایران با خرید چند هواپیمای داکوتا به حمل ونقل مسافر و بار پرداخت و برای کنترل و نظارت بر این امر دفتر هواپیمایی در وزارت راه ایجاد شد. در ۱۳۲۸ قانون هواپیمای کشوری تأسیس ادارۀ کل هواپیمایی کشوری را تصویب و وظایف آن را تعیین کرد. این ادارۀ کل در وزارت راه ایجاد شد. رئیس کل عنوان معاون وزارت راه داشت و اداره از نظر مالی و استخدامی مستقل بود. شورایی نیز به نام شورای عالی هواپیمایی کشوری برای تعیین خط مشی ادارۀ کل به وجود آمد. در ۱۳۵۳ این اداره به سازمان هواپیمایی کشوری تغییر عنوان داد و زیر پوشش وزارت جنگ قرار گرفت. رئیس این سازمان مقام معاونت وزارت جنگ را داشت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی دوباره سازمان زیر مجموعۀ وزارت راه و ترابری شد. این سازمان در ۱۳۲۸ به عضویت سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) درآمد. ادارۀ نگهداری، تجهیز و توسعه و بهره برداری از فرودگاه های کشور برعهدۀ این سازمان است. سازمان هواپیمایی کشوری سه شاخۀ معاونت دارد؛ معاونت برنامه ریزی و امور بین الملل، معاونت عملیاتی و معاونت استاندارد پرواز. در ضمن دارای دو مجموعۀ آموزشی در علوم و فنون هوانوردی است: دانشکدۀ صنعت هواپیمایی کشوری، و مرکز آموزش فنون هوایی.
wikijoo: هواپیمایی_کشوری