هوانوردی خصوصی

هوانوردی خصوصی بخشی از هوانوردی غیر نظامی است که شامل هوانوردی تجاری نمی شود.
در بسیاری از کشورها هوانوردی خصوصی برابر با هوانوردی عمومی در نظر گرفته می شود. اما این مسئله در جهت عکس، درست نیست. یعنی بسیاری از پروازهای هوانوردی عمومی ( مانند تبلیغ هوایی، چارتر هوایی، هواپیمای کشاورزی و غیره ) تجاری هستند. زیرا در همگی آنها خلبان برای کار خود دستمزد دریافت می کند. بسیاری از خلبانان خصوصی برای تفریح شخصی خود یا همراهی با خانواده و دوستان خود پرواز می کنند. [ ۱]
در هوانوردی خصوصی، به خلبان، پولی پرداخت نمی شود و عموماً تمام هزینه های پرواز به عهده خود او است. در بعضی اوقات ممکن است این هزینه از سوی مسافران پرداخت شود. [ ۲]
در بسیاری از کشورها به نسبت هوانوردی تجاری، برای هوانوردی خصوصی، سختگیری کمتری برای استانداردها در نظر گرفته می شود. مثلاً در کانادا و آمریکا صاحبان هواپیما اجازه دارند بعضی کارهای تعمیر و نگهداری هواپیما ( مانند تعویض روغن یا چرخ هواپیما ) را انجام دهند. این افراد نیاز به داشتن سطح مهارت بالایی در آزمون های پرواز ندارند و آزمایش های پزشکی کمتری از آنها گرفته می شود. [ ۳]
گواهینامه این افراد از نوع گواهینامه خلبانی شخصی است.