هواناو بی اچ. ۷ شرکت بریتیش هاورکرفت، که با عنوان کلاس ولینگتون نیز شناخته می شود، یک مدل هاورکرافت با اندازهٔ متوسط است. این وسیله، نخستین هاورکرافت با تولید انبوه بود که به طور خاص برای کاربردهای نظامی توسعه یافت.
... [مشاهده متن کامل]
نمونهٔ اولیهٔ بی اچ. ۷، نخستین پرواز خود را در نوامبر ۱۹۶۹ انجام داد و توسط نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا تحت آزمایش های گسترده قرار گرفت. این هاورکرافت، چندین نقش نظامی از جمله جست وجو و حذف مین های دریایی، نظارت بر ماهی گیری، جنگ افزار ضدزیردریایی، عملیات امداد و نجات، گشت مرزی، نظارت دریایی، و وظایف حمل و نقل و ترابری را انجام می دهد. علاوه بر نسخهٔ نظامی، یک نسخهٔ غیرنظامی از این هواناو، نیز توسعه داده شد. از پیش از پایان آزمایش ها، نیروی دریایی شاهنشاهی ایران چندین فروند بی اچ. ۷ سفارش داد.
در اواخر دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دههٔ ۱۹۶۰، مخترع بریتانیایی کریستوفر کوکرل، شکل جدیدی از وسایل حمل و نقل را توسعه داد که این وسیله، به طور گسترده، با عنوان هواناو شناخته شد. سازندهٔ بریتانیایی، شرکت ساندرز رو، که کوکرل برای توسعهٔ یک هاورکرافت با دَوام با او همکاری کرده بود، به زودی چندین هواناو تجاری با دوام را ارائه داد. مدل اس آر. ان۴، یک فرابر بزرگ، جهت استفاده در کانال مانش با ظرفیت ۴۱۸ مسافر، همراه با ۶۰ خودرو بود. نخستین هاورکرافت فعال تجاری، نیز مدل اس آر. ان۶ با ظرفیت حداکثر ۵۸ مسافر بود. شرکت تازه تأسیس بریتیش هاورکرافت، تصمیم به توسعهٔ یک هاورکرافت جدید گرفت که به بی اچ. ۷ معروف است. این وسیله، به طور قابل توجهی بزرگ تر از اس آر. ان۶ است و می تواند محموله های بسیار بیشتری را حمل کند.
بی اچ. ۷ بر خلاف مدل های پیشین، نخستین هاورکرافت تولیدی بود که عمدتاً برای اهداف نظامی توسعه یافته بود. به گفتهٔ شرکت بریتیش هاورکرافت، مدل های نظامی بی اچ. ۷ قادر به انجام مأموریت های امنیتی مختلف ساحلی از جمله جلوگیری از قاچاق، عملیات امداد و نجات، گشت مرزی، نظارت دریایی، همگی با تحرک و سرعت بیشتری نسبت به جایگزین های دیگر با کاربردهای مشابه بودند. پیشنهاد شد که این مدل، در از طریق نصب موشک های ضد کشتی مانند اگزوسه فرانسوی، برای ایفای نقش ضدکشتی، تجهیز شود. نویسنده JR Amyot عقیده دارد که بی اچ. ۷ ویژگی های بسیار مطلوبی را برای عملیات آبی خاکی و مأموریت های مقابله با مین های دریایی ارائه می کند و به خروجی صدای کم و کنترل پذیری بالا به عنوان ویژگی های مثبت طراحی آن اشاره می کند.
... [مشاهده متن کامل]
نمونهٔ اولیهٔ بی اچ. ۷، نخستین پرواز خود را در نوامبر ۱۹۶۹ انجام داد و توسط نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا تحت آزمایش های گسترده قرار گرفت. این هاورکرافت، چندین نقش نظامی از جمله جست وجو و حذف مین های دریایی، نظارت بر ماهی گیری، جنگ افزار ضدزیردریایی، عملیات امداد و نجات، گشت مرزی، نظارت دریایی، و وظایف حمل و نقل و ترابری را انجام می دهد. علاوه بر نسخهٔ نظامی، یک نسخهٔ غیرنظامی از این هواناو، نیز توسعه داده شد. از پیش از پایان آزمایش ها، نیروی دریایی شاهنشاهی ایران چندین فروند بی اچ. ۷ سفارش داد.
در اواخر دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دههٔ ۱۹۶۰، مخترع بریتانیایی کریستوفر کوکرل، شکل جدیدی از وسایل حمل و نقل را توسعه داد که این وسیله، به طور گسترده، با عنوان هواناو شناخته شد. سازندهٔ بریتانیایی، شرکت ساندرز رو، که کوکرل برای توسعهٔ یک هاورکرافت با دَوام با او همکاری کرده بود، به زودی چندین هواناو تجاری با دوام را ارائه داد. مدل اس آر. ان۴، یک فرابر بزرگ، جهت استفاده در کانال مانش با ظرفیت ۴۱۸ مسافر، همراه با ۶۰ خودرو بود. نخستین هاورکرافت فعال تجاری، نیز مدل اس آر. ان۶ با ظرفیت حداکثر ۵۸ مسافر بود. شرکت تازه تأسیس بریتیش هاورکرافت، تصمیم به توسعهٔ یک هاورکرافت جدید گرفت که به بی اچ. ۷ معروف است. این وسیله، به طور قابل توجهی بزرگ تر از اس آر. ان۶ است و می تواند محموله های بسیار بیشتری را حمل کند.
بی اچ. ۷ بر خلاف مدل های پیشین، نخستین هاورکرافت تولیدی بود که عمدتاً برای اهداف نظامی توسعه یافته بود. به گفتهٔ شرکت بریتیش هاورکرافت، مدل های نظامی بی اچ. ۷ قادر به انجام مأموریت های امنیتی مختلف ساحلی از جمله جلوگیری از قاچاق، عملیات امداد و نجات، گشت مرزی، نظارت دریایی، همگی با تحرک و سرعت بیشتری نسبت به جایگزین های دیگر با کاربردهای مشابه بودند. پیشنهاد شد که این مدل، در از طریق نصب موشک های ضد کشتی مانند اگزوسه فرانسوی، برای ایفای نقش ضدکشتی، تجهیز شود. نویسنده JR Amyot عقیده دارد که بی اچ. ۷ ویژگی های بسیار مطلوبی را برای عملیات آبی خاکی و مأموریت های مقابله با مین های دریایی ارائه می کند و به خروجی صدای کم و کنترل پذیری بالا به عنوان ویژگی های مثبت طراحی آن اشاره می کند.
