هوازی

هَوازی (aerobic)
در زیست شناسی، صفت موجوداتی که برای بقا به اکسیژن نیاز دارند. همۀ گیاهان و جانوران و بسیاری از موجودات ذره بینی هوازی اند. این موجودات با استفاده از اکسیژن، معمولاً محلول در آب، طی فرآیندی، معروف به تنفس هوازی، انرژی مولکول های مواد غذایی، ازجمله گلوکز، را آزاد می کنند. اکسیژن برای شکستن قندها و تبدیل آن ها به دی اکسید کربن و آب، و آزادساختن انرژی به کار می رود. انرژی برای پیشبرد فرآیندهای بسیاری در یاخته لازم است. واکنش های هوازی در همۀ یاخته ها رخ می دهند و به تشکیل مولکول های غنی تر از انرژی اِی تی پی می انجامد. این مولکول برای پیشبرد فرآیندهای سوخت و ساز یاخته مصرف می شود. بیشتر موجودات هوازی در غیاب اکسیژن می میرند، اما برخی موجودات و یاخته ها، ازجمله یاخته های بافت ماهیچه ای، مدت کوتاهی به شکل بی هوازی به فعالیت خود ادامه می دهند. گروه دیگری از موجودات ذره بینی، نظیر بعضی باکتری ها، مخمرها و انگل های داخلی، بدون اکسیژن زندگی می کنند و از این رو آن ها را بی هوازی می خوانند.