باشگاه فوتبال بارسلونا، تیم فوتبال حرفه ای اسپانیایی مستقر در شهر بارسلون است که در سال ۱۸۹۹ توسط یک گروه سوئیسی، انگلیسی و بازیکنان محلی به رهبری خوان گمپر بنا نهاده شد. باشگاه بارسلونا از زمانی که سطح اول فوتبال اسپانیا، معروف به لا لیگا، شروع به کار کرد ( از سال ۱۹۲۸ ) ، موفق شده است ۲۶ عنوان قهرمانی را ازآن خود کند. این باشگاه همچنین توانسته ۳۱ عنوان قهرمانی در کوپا دل ری و ۵ عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا کسب کند.
ورود رونالدینیو در سال ۲۰۰۳ و به دنبال آن موفقیت بارسلونا در لا لیگا و لیگ قهرمانان، دلیلی بر رشد تعداد هواداران باشگاه در سطح ملی و بین المللی شد. این توسعه و افزایش تعداد طرفدارها موجب توجه بیشتر به استقلال طلبان ایالت کاتالونیا، که خواستار جدایی از کشور اسپانیا هستند، شد. همچنین طرفداراهای اسپانیایی باشگاه نیز افزایش پیدا کرد.
هواداران باشگاه فوتبال بارسلونا به چهار دسته تقسیم می شوند که هر کدام با یکدیگر تفاوت دارند؛ دسته اول سوکی ( به انگلیسی: soci ) یا اعضای باشگاه نام دارند. این دسته قادرند تا در انتخابات ریاست و دیگر مقام های مدیریتی و اداری باشگاه شرکت کنند. دسته دیگر که پنیِس ( به انگلیسی: penyes ) نام دارند، به گونه ای به سوکی ها وابسته اند یا به عبارت دیگر با آنها در رابطه اند. این هواداران در گذشته مسئول کمک مالی به باشگاه بوده اند. به دسته سوم، هوادران بارسا ( به انگلیسی: Barça Fans ) می گویند. این اصطلاح برای جامعهٔ رسمی هواداران آنلاین باشگاه استفاده می شود. این دسته باید ثبت نام شوند و همچنین می توانند در بازی ها و دیگر فعالیت ها شرکت کنند. در آخر، کولز ( به انگلیسی: cules ) هستند که به هواداران عادی باشگاه می گویند و هیچ یک از وظایف دسته های دیگر را ندارد.
تا قبل از سال ۱۹۰۹، بارسلونا در ورزشگاه های متعددی بازی می کرد که هیچ یک از آنها متعلق به خود باشگاه نبود. در ۱۴ مارس ۱۹۰۹، باشگاه به ورزشگاه اینداستریا که ۶٬۰۰۰ نفر ظرفیت داشت تغییر مکان داد. این ورزشگاه اولین ورزشگاه خود باشگاه بود. بارسلونا در ۱۹۲۲ به ورزشگاه لس کورتس رفت؛ این ورزشگاه در ابتدا ۲۰٬۰۰۰ نفر گنجایش داشت ولی بعدها، این عدد سه برابر شد و به ۶۰٬۰۰۰ نفر افزایش پیدا کرد. ردیف بالایی ورزشگاه لس کورتس، کولر[ و ۱] نام گرفت. این لغت از لغت کاتالانی کول[ و ۲] ( به معنی الاغ ) سرچشمه گرفته است. دلیل این نام گذاری این بود؛ چون صندلی در اولین ورزشگاه باشگاه، یعنی ورزشگاه اینداستریا، وجود نداشت، هواداران روی الاغ هایشان می نشستند و بازی را تماشا می کردند. فیل بال، نویسنده انگلیسی، در این باره نوشت: «شما می توانستید ردیف هایی از آدم های تنبل را ببینید». [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفورود رونالدینیو در سال ۲۰۰۳ و به دنبال آن موفقیت بارسلونا در لا لیگا و لیگ قهرمانان، دلیلی بر رشد تعداد هواداران باشگاه در سطح ملی و بین المللی شد. این توسعه و افزایش تعداد طرفدارها موجب توجه بیشتر به استقلال طلبان ایالت کاتالونیا، که خواستار جدایی از کشور اسپانیا هستند، شد. همچنین طرفداراهای اسپانیایی باشگاه نیز افزایش پیدا کرد.
هواداران باشگاه فوتبال بارسلونا به چهار دسته تقسیم می شوند که هر کدام با یکدیگر تفاوت دارند؛ دسته اول سوکی ( به انگلیسی: soci ) یا اعضای باشگاه نام دارند. این دسته قادرند تا در انتخابات ریاست و دیگر مقام های مدیریتی و اداری باشگاه شرکت کنند. دسته دیگر که پنیِس ( به انگلیسی: penyes ) نام دارند، به گونه ای به سوکی ها وابسته اند یا به عبارت دیگر با آنها در رابطه اند. این هواداران در گذشته مسئول کمک مالی به باشگاه بوده اند. به دسته سوم، هوادران بارسا ( به انگلیسی: Barça Fans ) می گویند. این اصطلاح برای جامعهٔ رسمی هواداران آنلاین باشگاه استفاده می شود. این دسته باید ثبت نام شوند و همچنین می توانند در بازی ها و دیگر فعالیت ها شرکت کنند. در آخر، کولز ( به انگلیسی: cules ) هستند که به هواداران عادی باشگاه می گویند و هیچ یک از وظایف دسته های دیگر را ندارد.
تا قبل از سال ۱۹۰۹، بارسلونا در ورزشگاه های متعددی بازی می کرد که هیچ یک از آنها متعلق به خود باشگاه نبود. در ۱۴ مارس ۱۹۰۹، باشگاه به ورزشگاه اینداستریا که ۶٬۰۰۰ نفر ظرفیت داشت تغییر مکان داد. این ورزشگاه اولین ورزشگاه خود باشگاه بود. بارسلونا در ۱۹۲۲ به ورزشگاه لس کورتس رفت؛ این ورزشگاه در ابتدا ۲۰٬۰۰۰ نفر گنجایش داشت ولی بعدها، این عدد سه برابر شد و به ۶۰٬۰۰۰ نفر افزایش پیدا کرد. ردیف بالایی ورزشگاه لس کورتس، کولر[ و ۱] نام گرفت. این لغت از لغت کاتالانی کول[ و ۲] ( به معنی الاغ ) سرچشمه گرفته است. دلیل این نام گذاری این بود؛ چون صندلی در اولین ورزشگاه باشگاه، یعنی ورزشگاه اینداستریا، وجود نداشت، هواداران روی الاغ هایشان می نشستند و بازی را تماشا می کردند. فیل بال، نویسنده انگلیسی، در این باره نوشت: «شما می توانستید ردیف هایی از آدم های تنبل را ببینید». [ ۱]
