هواخور

لغت نامه دهخدا

هواخور. [ هََ خوَرْ / خُرْ ] ( اِ مرکب ) هواکش. مجرایی که هوای خارج را به درون ساختمان می کشد.

فرهنگ فارسی

هواکش مجرایی که هوای خارج را بدرون ساختمان می کشد

پیشنهاد کاربران

بپرس