هواپرستی. [ هََ پ َ رَ ] ( حامص مرکب ) در پی هوای نفس بودن. هوس رانی : طالب زهواپرستی هند برگشت و سوی مطالب آمد.
طالب.
فرهنگ فارسی
تبیعیت از آرزوهای نفس وامیال خود .
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] هواپرستی و دنیازدگی، موجب دوری از محبوب دلها و یکی از رذائل مهم اخلاقی است. هواپرستی در واقع یک بیماری و سرمنشا همه فسادها و تباه کاری های انسان است. امام صادق (علیه السّلام) در این باره می فرماید: «راس کل خطیئة حب الدنیا». دو عامل مهمی که سد راه قرب به خدای تعالی و وصال شده و موجب دوری از محبوب دل ها حضرت صاحب الزمان (عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف) می گردد، هواپرستی و دنیازدگی می باشد. ← هواپرستی ۱. ↑ جاثیه/سوره۴۵، آیه۲۳. سایت تبیان زنجان، برگرفته از مقاله «هواپرستی». ...