هنگ های لهستانی ( لهستانی: Legiony Polskie we Włoszech ) در عصر ناپلئونی به واحدهای لهستانی گفته می شد که غالباً از ۱۷۹۷ تا ۱۸۰۳ و بعضاً تا ۱۸۱۸ تحت لوای ارتش فرانسه خدمت می کردند.
پس از سومین تجزیه لهستان در ۱۷۹۵ بسیاری از لهستانی ها باور داشتند که دولت انقلابی فرانسه می تواند یاور ایشان باشد زیرا دشمنان فرانسه مانند پروس، اتریش و روسیه همان کشورهایی بودند که لهستان را میان خود تقسیم نمودند. بسیاری از لهستانی های مهاجر در فرانسه و ایتالیا که دولت دست نشانده فرانسه بود وارد خدمت نظامی شدند و به زودی تعداد آن ها به هزاران نفر رسید. با پشتیبانی ناپلئون بناپارت واحدهای نظامی لهستانی ایجاد گشت که در آن از درجات نظامی لهستان استفاده می گشت و افسران لهستانی فرماندهی آن را به عهده داشتند. این واحدها به هنگ های لهستانی مشهور شدند و ارتش لهستان در تبعید و تحت فرماندهی فرانسوی ها به حساب می آمدند. مهم ترین فرماندهان لهستانی این هنگ ها عبارت بودند از یان هنریک دوبروفسکی، کارول کنیاژویج و یوزف ویبتسکی.
هنگ های لهستانی همراه با ارتش فرانسه در بسیاری از نبردهای جنگ های ناپلئونی حضور داشت. با ایجاد دوک نشین ورشو در سال ۱۸۰۷ میلادی بسیاری از سربازان رزم دیده هنگ های لهستانی به ارتش تازه تأسیس دوک نشین ورشو که یوزف پونیاتوفسکی ایجاد کرده بود پیوستند. این ارتش در جنگ ۱۸۰۹ با اتریش پیروز شد و همچنان در بسیاری از نبردها یاور ارتش فرانسه بود. شکست فاجعه بار حمله فرانسه به روسیه در ۱۸۱۲ نقطه پایان امپراتوری ناپلئون، هنگ های لهستانی و دوک نشین ورشو بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از سومین تجزیه لهستان در ۱۷۹۵ بسیاری از لهستانی ها باور داشتند که دولت انقلابی فرانسه می تواند یاور ایشان باشد زیرا دشمنان فرانسه مانند پروس، اتریش و روسیه همان کشورهایی بودند که لهستان را میان خود تقسیم نمودند. بسیاری از لهستانی های مهاجر در فرانسه و ایتالیا که دولت دست نشانده فرانسه بود وارد خدمت نظامی شدند و به زودی تعداد آن ها به هزاران نفر رسید. با پشتیبانی ناپلئون بناپارت واحدهای نظامی لهستانی ایجاد گشت که در آن از درجات نظامی لهستان استفاده می گشت و افسران لهستانی فرماندهی آن را به عهده داشتند. این واحدها به هنگ های لهستانی مشهور شدند و ارتش لهستان در تبعید و تحت فرماندهی فرانسوی ها به حساب می آمدند. مهم ترین فرماندهان لهستانی این هنگ ها عبارت بودند از یان هنریک دوبروفسکی، کارول کنیاژویج و یوزف ویبتسکی.
هنگ های لهستانی همراه با ارتش فرانسه در بسیاری از نبردهای جنگ های ناپلئونی حضور داشت. با ایجاد دوک نشین ورشو در سال ۱۸۰۷ میلادی بسیاری از سربازان رزم دیده هنگ های لهستانی به ارتش تازه تأسیس دوک نشین ورشو که یوزف پونیاتوفسکی ایجاد کرده بود پیوستند. این ارتش در جنگ ۱۸۰۹ با اتریش پیروز شد و همچنان در بسیاری از نبردها یاور ارتش فرانسه بود. شکست فاجعه بار حمله فرانسه به روسیه در ۱۸۱۲ نقطه پایان امپراتوری ناپلئون، هنگ های لهستانی و دوک نشین ورشو بود.
