هنشل هااس ۱۲۹ ( به آلمانی: Henschel Hs 129 ) یک هواگرد تهاجمی دوموتوره تک سرنشین آلمانی ساخت شرکت هنشل بود که در اواخر دهه ۱۹۳۰ بر مبنای درخواست دفتر فنی وزارت هوانوردی رایش طراحی و پس از پیروزی در رقابت با نمونه های رقیب، اوایل دهه ۱۹۴۰ تولید شد. این هواگرد به شکل اختصاصی برای نقش ضد تانک طراحی گشت و از این منظر در جنگ جهانی دوم منحصر به فرد بود. [ ۱] بین سال های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ در شمال آفریقا و غالباً در جبهه شرقی جنگ جهانی دوم علیه نیروهای زرهی شوروی به کارگرفته شد. هااس ۱۲۹ در طول جنگ به مرور بهبود یافت و با موتور و تسلیحات قدرتمندتری تجهیز گشت. علاوه بر لوفت وافه، نیروی هوایی رومانی نیز در این جنگ از هااس ۱۲۹ استفاده کرد. به جهت عملکرد مناسب علیه زره پوش های دشمن لقب «در بازکن» ( به آلمانی: Büchsenöffner ) بر آن نهاده شد.
میانه دهه ۱۹۳۰ مفهوم هواگرد زرهی پشتیبانی هوایی نزدیک نه انقلابی و نه جدید بود و از پیش در جنگ جهانی اول استفاده شده بود. [ ۲] جنگ داخلی اسپانیا از سال ۱۹۳۶ دوره مناسبی برای آزمایش تاکتیک ها و تسلیحات جدید از جمله در پشتیبانی هوایی نزدیک برای آلمان شد. تجربه عملکرد بمب افکن شیرجه ای دوباله هااس ۱۲۳ در این کارزار نشانگر ضعف آن در حمله به اهداف کوچک، پر سرعت و متحرک همچون تانک ها بود. این هواگرد همچنین با سرعت کم و بدون زره در برابر آتش زمینی دشمن آسیب پذیر بود. بر مبنای گزارش های دریافت شده از لژیون کوندور، دفتر فنی وزارت هوانوردی رایش ماه آوریل سال ۱۹۳۷ مشخصات درخواستی برای طراحی یک هواگرد تک سرنشین کوچک با زرهی سنگین و تسلیحاتی شامل توپ خودکار ۲۰ میلی متری، مسلسل های سنگین و چند بمب به عنوان هواگرد تهاجمی جهت انهدام استحکامات دشمن را ارائه کرد. [ ۳] هواگرد می بایست توانی در دامنه ۹۰۰ تا ۱۱۰۰ اسب بخار می داشت. ترجیح بر استفاده از دو موتور بود تا هواگرد امکان بقای بیشتری بر فراز میدان رزم داشته باشد. [ ۴] به شکل غیر اجباری توصیه شد هواگرد از دو موتور خطی دوازده سیلندر آرگوس آاس ۴۱۰ آ - ۰ خنک شونده با هوا با توان ۴۶۵ اسب بخار هنگام برخاست، استفاده کند. [ ۳] نبود موتوری با توان متوسط دیگر به اندازه کافی، سبب انتخاب این موتور ضعیف بود. [ ۵] هدف از این هواگرد پرواز در ارتفاع پایین بر فرار رزم گاه در محدوده برتری هوایی بود؛ از این رو نیاز به تیربارچی دم نبود تا وزن کاهش و محموله افزایش یابد. این هواگرد در نقش خود می بایست از فرودگاه های ابتدایی در نزدیک خط مقدم استفاده می کرد؛ بدین جهت می بایست ساختی یک پارچه و نگهداری ساده ای می داشت. سایر جزئیات نهایی به اختیار شرکت های طراح گذاشته شد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیانه دهه ۱۹۳۰ مفهوم هواگرد زرهی پشتیبانی هوایی نزدیک نه انقلابی و نه جدید بود و از پیش در جنگ جهانی اول استفاده شده بود. [ ۲] جنگ داخلی اسپانیا از سال ۱۹۳۶ دوره مناسبی برای آزمایش تاکتیک ها و تسلیحات جدید از جمله در پشتیبانی هوایی نزدیک برای آلمان شد. تجربه عملکرد بمب افکن شیرجه ای دوباله هااس ۱۲۳ در این کارزار نشانگر ضعف آن در حمله به اهداف کوچک، پر سرعت و متحرک همچون تانک ها بود. این هواگرد همچنین با سرعت کم و بدون زره در برابر آتش زمینی دشمن آسیب پذیر بود. بر مبنای گزارش های دریافت شده از لژیون کوندور، دفتر فنی وزارت هوانوردی رایش ماه آوریل سال ۱۹۳۷ مشخصات درخواستی برای طراحی یک هواگرد تک سرنشین کوچک با زرهی سنگین و تسلیحاتی شامل توپ خودکار ۲۰ میلی متری، مسلسل های سنگین و چند بمب به عنوان هواگرد تهاجمی جهت انهدام استحکامات دشمن را ارائه کرد. [ ۳] هواگرد می بایست توانی در دامنه ۹۰۰ تا ۱۱۰۰ اسب بخار می داشت. ترجیح بر استفاده از دو موتور بود تا هواگرد امکان بقای بیشتری بر فراز میدان رزم داشته باشد. [ ۴] به شکل غیر اجباری توصیه شد هواگرد از دو موتور خطی دوازده سیلندر آرگوس آاس ۴۱۰ آ - ۰ خنک شونده با هوا با توان ۴۶۵ اسب بخار هنگام برخاست، استفاده کند. [ ۳] نبود موتوری با توان متوسط دیگر به اندازه کافی، سبب انتخاب این موتور ضعیف بود. [ ۵] هدف از این هواگرد پرواز در ارتفاع پایین بر فرار رزم گاه در محدوده برتری هوایی بود؛ از این رو نیاز به تیربارچی دم نبود تا وزن کاهش و محموله افزایش یابد. این هواگرد در نقش خود می بایست از فرودگاه های ابتدایی در نزدیک خط مقدم استفاده می کرد؛ بدین جهت می بایست ساختی یک پارچه و نگهداری ساده ای می داشت. سایر جزئیات نهایی به اختیار شرکت های طراح گذاشته شد. [ ۳]
wiki: هنشل هااس ۱۲۹