هنشل هااس ۱۲۱

هنشل هااس ۱۲۱ ( به آلمانی: Henschel Hs 121 ) نخستین هواگرد تولیدشده توسط شرکت هنشل در آلمان بود. تنها یک فروند از این هواگرد تک باله تک سرنشین به عنوان نمونه آغاز فعالیت هنشل در صنعت هوانوردی تولید شد.
هااس ۱۲۱ به عنوان نخستین هواگرد شرکت هنشل، سال ۱۹۳۳ در نقش هواگرد آموزشی تک سرنشین توسط اریش کوخ، مهندس ارشد آلمانی طراحی و در یوهانیشتال ساخته شد. [ ۱] از این مدل هواگرد تنها یک نمونه به جهت نشان دادن کارایی شرکت هنشل در دریافت قراردادهای توسعه ای از لوفت وافه پدید آمد. [ ۲] تمامی شرکت های تازه تاسیس صنعت هوانوردی در آلمان مکلف به ایجاد چنین نمونه اثباتی بودند. نخستین پرواز هااس ۱۲۱ روز ۴ ژانویه سال ۱۹۳۴ به خلبانی نیکولاوس شویْبِل انجام گرفت. [ ۱] این هواگرد متعاقباً پروازهای آزمایشی متعددی داشت که در نتیجه آن پایدارکننده عمودی دم بزرگ تر و پایدارکننده افقی آن مهاربندی شد. علاوه بر این یک مهار هم از بدنه به پشت ارابه فرود افزوده گشت. [ ۲]
بدنه هواگرد شاسی یکپارچه و صُلب از آلیاژ سبک داشت. مقطع عمودی بدنه بیضوی شکل بود. صفحات بزرگ امکان دسترسی به درون قسمت جلویی بدنه را می داد. [ ۲]
هواگرد پیکربندی تک باله بال بالای بال مرغی داشت. این بال تمام فلزی، دو تکه و با دو تیر اصلی بود. بخش هایی از بال[ ۱] از جمله شهپرها پوشش پارچه ای داشت. برآافزاهای فرود به صورت مکانیکی با چرخ دنده حلزونی به کار گرفته می شد. بال هر طرف با دو میله موازی مهاربندی شده بود. [ ۲]
دُم شکلی معمولی و ساختی تمام فلزی داشت. تنها سکان دارای پوشش پارچه ای بود. پایدارکننده های دم با مهار به یکدیگر و بدنه متصل بودند. [ ۲]
خدمه شامل یک خلبان در یک جایگاه سر باز در پشت لبه فرار بال قرار می گرفت. [ ۲]
ارابه فرود اصلی ثابت طُرّه ای، پوشیدهٔ هوا لغز و با پایه های خود اتکا و فنر تعلیق حلقوی بود. یک چرخ هم در دم قرار داشت. [ ۲]
یک موتور ۸ سیلندر آرگوس آاس ۱۰سی خنک شونده با هوا با توان ۲۴۰ اسب بخار هنگام برخاست، با به چرخش درآوردن یک ملخ دو تیغه چوبی نیروی محرکه هواگرد را تأمین می کرد. مخزن سوخت درون بدنه و پشت دیواره آتش بود. [ ۲]