هنریِتا آگوستا داگدِیل نی ورل ( به انگلیسی: Henrietta Augusta Dugdale, née Worrell ) ( زاده ۱۴ مهٔ ۱۸۲۷ - درگذشته ۱۷ ژوئن ۱۹۱۸ ) [ ۱] [ ۲] نخستین زن مدافع حق رأی زنان در استرالیا بود. تلاش های او منجر به اعطای حق رای به زنان استرالیا شد.
او در سال ۱۸۴۸ در ۱۴ سالگی[ ۳] ( با سن ثبت شده رسمی او سازگاری ندارد ) با یک فرمانده کشتی تجاری ازدواج کرد و در ۱۸۵۲ به همراه وی به استرالیا رفت. [ ۴] پس از درگذشت همسر نخست، با ویلیام داگدیل ازدواج کرد و در مارس ۱۸۵۳ به ملبورن رفت. [ ۵]
پس از جدایی از داگدیل در دهه ۱۸۶۰ در سال ۱۹۰۳ برای بار سوم ازدواج کرد. این ازدواج تا پایان عمر او دوام یافت.
کمپین او به نام «عدالت برابر برای زنان» با نامه ای به روزنامه آرگوس در ملبورن در آوریل ۱۸۶۹ آغاز شد. [ ۶] او تمثیل های آرمان شهر گونه خود را در کتاب «چند ساعت در دوران بی زمان» بیان می کرد. [ ۷] کنش های او در دهه ۱۸۸۰ در هنگام بحث عمومی رادیکال به عنوان عضو جامعه نخبگان ملبورن و جامعه سکولارهای استرالیا به اوج خود رسیدند. او در می ۱۸۸۴ «انجمن حق رای زنان ویکتوریا» را که نخستین از نوع خود بود پایه گذاشت. در همان سال، او در یادداشتی تلخ به دادگاه های ویکتوریا، به ناتوانی آن ها در حفاظت از زنان در مقابل جرائم خشونت بار اعتراض کرد. این یادداشت مستقیماً به مشکلات موجود اشاره می کند:[ نیازمند منبع]
«خشم زنان: کسانی که به زنان خشونت اعمال می کنند دستی در قانون گذاری دارند. درحالیکه برای زنان چنین نیست. »
تلاش های او به عنوان کنش گر حقوقی پیشتاز باعث دریافت حق رای برای زنان و عضویت آنان در پارلمان استرالیا در ژوئن ۱۹۰۲[ ۸] ( نخستین در جهان ) و ادامه آن در ایالت ویکتوریا[ ۹] در دسامبر ۱۹۰۸ شد. [ ۱۰]
به سپاس از تلاش های او، در پایتخت استرالیا کانبرا خیابانی به نام او نام گذاری شده است.
در سال ۲۰۱۳ او رسماً به عنوان ایجاد کننده نخستین موج فمینیست در استرالیا شناخته شد. هم اکنون مؤسسه ملی جلوگیری از آسیب «داگدیل مورد اعتماد زنان و دختران» از سوی مؤسسه «ویکتوریای مورد اعتماد زنان» متولی فعالیت های او است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در سال ۱۸۴۸ در ۱۴ سالگی[ ۳] ( با سن ثبت شده رسمی او سازگاری ندارد ) با یک فرمانده کشتی تجاری ازدواج کرد و در ۱۸۵۲ به همراه وی به استرالیا رفت. [ ۴] پس از درگذشت همسر نخست، با ویلیام داگدیل ازدواج کرد و در مارس ۱۸۵۳ به ملبورن رفت. [ ۵]
پس از جدایی از داگدیل در دهه ۱۸۶۰ در سال ۱۹۰۳ برای بار سوم ازدواج کرد. این ازدواج تا پایان عمر او دوام یافت.
کمپین او به نام «عدالت برابر برای زنان» با نامه ای به روزنامه آرگوس در ملبورن در آوریل ۱۸۶۹ آغاز شد. [ ۶] او تمثیل های آرمان شهر گونه خود را در کتاب «چند ساعت در دوران بی زمان» بیان می کرد. [ ۷] کنش های او در دهه ۱۸۸۰ در هنگام بحث عمومی رادیکال به عنوان عضو جامعه نخبگان ملبورن و جامعه سکولارهای استرالیا به اوج خود رسیدند. او در می ۱۸۸۴ «انجمن حق رای زنان ویکتوریا» را که نخستین از نوع خود بود پایه گذاشت. در همان سال، او در یادداشتی تلخ به دادگاه های ویکتوریا، به ناتوانی آن ها در حفاظت از زنان در مقابل جرائم خشونت بار اعتراض کرد. این یادداشت مستقیماً به مشکلات موجود اشاره می کند:[ نیازمند منبع]
«خشم زنان: کسانی که به زنان خشونت اعمال می کنند دستی در قانون گذاری دارند. درحالیکه برای زنان چنین نیست. »
تلاش های او به عنوان کنش گر حقوقی پیشتاز باعث دریافت حق رای برای زنان و عضویت آنان در پارلمان استرالیا در ژوئن ۱۹۰۲[ ۸] ( نخستین در جهان ) و ادامه آن در ایالت ویکتوریا[ ۹] در دسامبر ۱۹۰۸ شد. [ ۱۰]
به سپاس از تلاش های او، در پایتخت استرالیا کانبرا خیابانی به نام او نام گذاری شده است.
در سال ۲۰۱۳ او رسماً به عنوان ایجاد کننده نخستین موج فمینیست در استرالیا شناخته شد. هم اکنون مؤسسه ملی جلوگیری از آسیب «داگدیل مورد اعتماد زنان و دختران» از سوی مؤسسه «ویکتوریای مورد اعتماد زنان» متولی فعالیت های او است.
wiki: هنریتا داگدیل