هنری پرسل ( به انگلیسی: Henry Purcell ) ( زادهٔ ۱۰ سپتامبر ۱۶۵۹ - درگذشتهٔ ۲۱ نوامبر ۱۶۹۵ ) نوازندهٔ اُرگ و آهنگساز باروک اهل انگلستان بود. پرسل در وست مینستر لندن به دنیا آمد و در همان شهر درگذشت.
پرسل در کوچهٔ سنت آن، خیابان الد پای در وستمینستر به دنیا آمد. [ ۱] هنری پرسل پدر، عضو نمازخانه سلطنتی ( chapel Royal ) بود و در تاجگذاری چارلز دوم شاه انگلستان خوانده بود. عموی او توماس پرسل ( مرگ ۱۶۸۲ ) نیز یک موسیقیدان بود، هنری سه پسر داشت: ادوارد، هنری و دانیل. دانیل پرسل ( مرگ ۱۷۱۷ ) ، جوان ترین برادر هم آهنگساز پرکاری است که بیشتر موسیقی برای بخش آخر «ملکه هند» را پس از مرگ برادرش هنری پرسل نوشت بود. خانواده هنری پرسل از سال ۱۶۵۹ به بعد در چند صد یاردی از صومعه وست مینستر زندگی می کردند.
پس از مرگ پدرش در سال ۱۶۶۴، پرسل تحت سرپرستی عمویش که به او بسیار مهر می ورزید، قرار داده شد. توماس عضو نمازخانه اعلیحضرت بود و ترتیبی داد تا هنری به عنوان خواننده جزو گروه کُر شود. هنری نخست زیر نظر کاپیتان هنری کوک ( مرگ ۱۶۷۲ ) ، مربی کودکان و پس از آن جانشین او، پلهام هامفری ( مرگ ۱۶۷۴ ) آموزش دید. هنری تا زمانی که در سال ۱۶۷۳ صدای خود را از دست داد خواننده گروه کُر نمازخانه سلطنتی بود، در این هنگام او به دستیاری به جان هینگستون که سازنده ارگ و مسؤول نگهداری از سازهای بادی پادشاه بود، برگزیده شد.
گفته می شود که پرسل در نه سالگی آهنگسازی کرده، اما نخستین کار قابل شناسایی او شعری غنایی ( Ode ) برای زادروز شاه است که در سال ۱۶۷۰ نوشته شده است. [ ۲] ( با وجود پژوهشهای زیاد تاریخ ساخته های او اغلب نامشخص است ) گمان می رود که سه بخش آهنگ ستمگر دوست داشتنی و من اکنون استعفا می دهم، توسط او در کودکی نوشته باشد. پس از مرگ هامفری، پرسل نزد دکتر جان بلاو به یادگیری ادامه داد. او به مدرسه وست مینستر رفت و در سال ۱۶۷۶ به سمت نسخه بردار در صومعه وست مینستر منصوب شد. هنری پرسل نخستین سرودش خداوندا، چه کسی می تواند بگوید را در ۱۶۷۸ ساخت. این مزامیر که برای روز کریسمس سفارش شده، در نماز صبح روز چهارم هر ماه نیز خوانده می شود.
او در سال ۱۶۷۹ چند آهنگ برای ایرهای ( Ayre ) منتخب جان پلیفورد نوشت، آهنگ ها و گفتگوها و نیز یک سرود ( Anthem ) که نام آن ناشناخته است. از نامه های نوشته شده توسط توماس پرسل، که هنوز موجودند، این گونه برداشت می شود که این سرود برای صدای بسیار خوب جان گاستلینگ از کلیسای کانتربری ساخته شده بود، و سپس خواننده ای از نمازخانه اعلیحضرت. پرسل چندین سرود در زمان های مختلف برای صدای بم فوق العاده خوب گاستلینگ نوشته است. مشخص شده که صدای او بازهٔ وسیعی از دست کم دو اکتاو کامل از «ر» زیر باس تا «ر» بالاتر آن را در برمی گرفته. تاریخ تعداد اندکی از این آهنگ های مقدس مشخص است، شاید یک نمونهٔ قابل توجه سرود آنها که با کشتی به دریا می روند باشد که برای سپاسگزاری به، جان بدر بردن چارلز دوم از کشتی شکستگی نوشته شده، گاستلینگ، با گردآوری برخی از آیات مزامیر، آن ها را در قالب یک سرود قرار داد و از پرسل خواست تا آن ها را به فرم موسیقی درآورد. این کار پر چالش همهٔ دامنهٔ صدای گاستلینگ را دربر گرفته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپرسل در کوچهٔ سنت آن، خیابان الد پای در وستمینستر به دنیا آمد. [ ۱] هنری پرسل پدر، عضو نمازخانه سلطنتی ( chapel Royal ) بود و در تاجگذاری چارلز دوم شاه انگلستان خوانده بود. عموی او توماس پرسل ( مرگ ۱۶۸۲ ) نیز یک موسیقیدان بود، هنری سه پسر داشت: ادوارد، هنری و دانیل. دانیل پرسل ( مرگ ۱۷۱۷ ) ، جوان ترین برادر هم آهنگساز پرکاری است که بیشتر موسیقی برای بخش آخر «ملکه هند» را پس از مرگ برادرش هنری پرسل نوشت بود. خانواده هنری پرسل از سال ۱۶۵۹ به بعد در چند صد یاردی از صومعه وست مینستر زندگی می کردند.
پس از مرگ پدرش در سال ۱۶۶۴، پرسل تحت سرپرستی عمویش که به او بسیار مهر می ورزید، قرار داده شد. توماس عضو نمازخانه اعلیحضرت بود و ترتیبی داد تا هنری به عنوان خواننده جزو گروه کُر شود. هنری نخست زیر نظر کاپیتان هنری کوک ( مرگ ۱۶۷۲ ) ، مربی کودکان و پس از آن جانشین او، پلهام هامفری ( مرگ ۱۶۷۴ ) آموزش دید. هنری تا زمانی که در سال ۱۶۷۳ صدای خود را از دست داد خواننده گروه کُر نمازخانه سلطنتی بود، در این هنگام او به دستیاری به جان هینگستون که سازنده ارگ و مسؤول نگهداری از سازهای بادی پادشاه بود، برگزیده شد.
گفته می شود که پرسل در نه سالگی آهنگسازی کرده، اما نخستین کار قابل شناسایی او شعری غنایی ( Ode ) برای زادروز شاه است که در سال ۱۶۷۰ نوشته شده است. [ ۲] ( با وجود پژوهشهای زیاد تاریخ ساخته های او اغلب نامشخص است ) گمان می رود که سه بخش آهنگ ستمگر دوست داشتنی و من اکنون استعفا می دهم، توسط او در کودکی نوشته باشد. پس از مرگ هامفری، پرسل نزد دکتر جان بلاو به یادگیری ادامه داد. او به مدرسه وست مینستر رفت و در سال ۱۶۷۶ به سمت نسخه بردار در صومعه وست مینستر منصوب شد. هنری پرسل نخستین سرودش خداوندا، چه کسی می تواند بگوید را در ۱۶۷۸ ساخت. این مزامیر که برای روز کریسمس سفارش شده، در نماز صبح روز چهارم هر ماه نیز خوانده می شود.
او در سال ۱۶۷۹ چند آهنگ برای ایرهای ( Ayre ) منتخب جان پلیفورد نوشت، آهنگ ها و گفتگوها و نیز یک سرود ( Anthem ) که نام آن ناشناخته است. از نامه های نوشته شده توسط توماس پرسل، که هنوز موجودند، این گونه برداشت می شود که این سرود برای صدای بسیار خوب جان گاستلینگ از کلیسای کانتربری ساخته شده بود، و سپس خواننده ای از نمازخانه اعلیحضرت. پرسل چندین سرود در زمان های مختلف برای صدای بم فوق العاده خوب گاستلینگ نوشته است. مشخص شده که صدای او بازهٔ وسیعی از دست کم دو اکتاو کامل از «ر» زیر باس تا «ر» بالاتر آن را در برمی گرفته. تاریخ تعداد اندکی از این آهنگ های مقدس مشخص است، شاید یک نمونهٔ قابل توجه سرود آنها که با کشتی به دریا می روند باشد که برای سپاسگزاری به، جان بدر بردن چارلز دوم از کشتی شکستگی نوشته شده، گاستلینگ، با گردآوری برخی از آیات مزامیر، آن ها را در قالب یک سرود قرار داد و از پرسل خواست تا آن ها را به فرم موسیقی درآورد. این کار پر چالش همهٔ دامنهٔ صدای گاستلینگ را دربر گرفته است.
wiki: هنری پرسل