هنری سوم ( به انگلیسی: Henry III ) ( ۱ اکتبر ۱۲۰۷ میلادی - ۱۶ نوامبر ۱۲۷۲ میلادی ) پادشاه انگلستان و لرد ایرلند از سال ۱۲۱۶ میلادی تا هنگام مرگش در سال ۱۲۷۲ میلادی بود.
هنری سال ۱۲۰۷ میلادی در قلعه وینچستر در همپشر زاده شد. او بزرگ ترین پسر جان، پادشاه وقت انگلستان بود. پس از پدرش در سال ۱۲۱۶ میلادی با عنوان هنری سوم بر تخت پادشاهی نشست. از آنجا که هنری ۹ سال بیشتر نداشت، ادارهٔ امور را ویلیام مارشال، ارل پمبروک و هیوبرت دی برگ، ارل کِنت به عنوان نایب السلطنه بر عهده گرفتند. [ نیازمند منبع] با توجه به دوره طولانی خردسالی او، بارون ها هر آنچه از دستشان برمی آمد برای بیرون کشیدن حاکمیت از سلطه دستگاه سلطنت کردند. [ ۱]
ویلیام مارشال سال ۱۲۱۹ میلادی درگذشت و هنری سال ۱۲۲۷ میلادی با اعلام اینکه دیگر به سن بلوغ رسیده است، ادارهٔ تمام امور را خود به عنوان پادشاه در دست گرفت. او هیوبرت دی برگ را سال ۱۲۳۲ میلادی از قدرت خلع نمود و بر حق پادشاهی و قدرت مطلق خود اصرار ورزید. این پافشاری مستبدانه، او را در تقابل با مگنا کارتا که در زمان پادشاهی جان به امضا رسیده بود قرار داد و زمینه ساز ضدیت بسیاری از نجیب زادگان با او شد.
هنری، همانند چند پادشاه پیش از خود، بیش از آن که انگلیسی باشد، فرانسوی بود. او خود را در دربار در حلقه مشاوران غالباً فرانسوی قرار داد. هنری با النور، دختر کنت پروانس در فرانسه، ازدواج کرد و در انگلستان و در دربار خود به زبان فرانسوی سخن می گفت. این مسئله موضوعی قابل توجه برای جامعه انگلستان به حساب می آمد که در این زمان در حال شکل دهی به فرهنگی منحصر به فرد از جمله در زمینه زبان و ادبیات مستقل از بدنه اصلی قاره اروپا برای خود بود. نتیجتا هنری هیچگاه از پشتیبانی و حسن نیت عمومی زیادی برخوردار نبود تا هنگام مشکلات از آن استفاده کند. آنقدر بد امور را اداره کرد که حتی روحانیون مذهبی انگلیسی نیز علیه او شوریدند. [ ۱]
هنری سوم همانند پدرش همواره مقروض بود و به دنبال راهی برای افزایش درآمدها خود می گشت. سال ۱۲۵۰ میلادی سلطنت پادشاهی سیسیل بدون متصدی شد و پاپ تخت پادشاهی آن را به «بالاترین پیشنهاد دهنده» ارائه کرد. [ ۱] سال ۱۲۵۴ میلادی، هنری سوم در صدد حمله به پادشاهی سیسیلی و گرفتن آن برای دومین پسرش ادموند برآمد. او برای انجام این کار به حمایت بارون ها نیاز داشت و مجبور به کمک گرفتن از آنان شد. بارون ها که هنری را دنباله روی پدرش جان می دیدند مصمم به کنترل قدرت مطلق پادشاه شدند و سال ۱۲۵۸ میلادی مفادنامه آکسفورد را که اختیارات پادشاه را محدود و ادارهٔ امور دولتی را به یک شورای بارونی می سپارد، به هنری سوم ارائه کردند. مخالفت هنری با این مفادنامه و تلاش او برای اعادهٔ قدرت پادشاهی اش منجر به شورش بارون ها به رهبری سیمون دو مانفور علیه او شد و جنگی داخلی معروف به دومین جنگ بارون ها آغاز گردید. آنها بسیاری از مناطق جنوب شرقی انگلستان را به تصرف خود درآوردند و در نبرد لوئس ( ۱۲۶۴ ) موفق شدند هنری سوم را دستگیر کنند. با این حال یک سال بعد در نبرد ایوشام ( ۱۲۶۵ ) از نیروهای شاهزاده ادوارد شکست خوردند، سیمون دو مانفور کشته شد و هنری سوم بار دیگر به قدرت بازگشت. در ۱۲۶۶ توافقنامه ای به نام قرارداد کنیلورث نوشته شد که مورد قبول هنری نیز واقع گردید، هرچند که این قرارداد نیز او را به رعایت مفاد ماگنا کارتا فرا می خواند. شورش ها و مقاومت سازمان یافته علیه هنری سوم در سال ۱۲۶۷ پایان یافت و او تا پایان عمرش تقریباً دوران آرامی را سپری کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهنری سال ۱۲۰۷ میلادی در قلعه وینچستر در همپشر زاده شد. او بزرگ ترین پسر جان، پادشاه وقت انگلستان بود. پس از پدرش در سال ۱۲۱۶ میلادی با عنوان هنری سوم بر تخت پادشاهی نشست. از آنجا که هنری ۹ سال بیشتر نداشت، ادارهٔ امور را ویلیام مارشال، ارل پمبروک و هیوبرت دی برگ، ارل کِنت به عنوان نایب السلطنه بر عهده گرفتند. [ نیازمند منبع] با توجه به دوره طولانی خردسالی او، بارون ها هر آنچه از دستشان برمی آمد برای بیرون کشیدن حاکمیت از سلطه دستگاه سلطنت کردند. [ ۱]
ویلیام مارشال سال ۱۲۱۹ میلادی درگذشت و هنری سال ۱۲۲۷ میلادی با اعلام اینکه دیگر به سن بلوغ رسیده است، ادارهٔ تمام امور را خود به عنوان پادشاه در دست گرفت. او هیوبرت دی برگ را سال ۱۲۳۲ میلادی از قدرت خلع نمود و بر حق پادشاهی و قدرت مطلق خود اصرار ورزید. این پافشاری مستبدانه، او را در تقابل با مگنا کارتا که در زمان پادشاهی جان به امضا رسیده بود قرار داد و زمینه ساز ضدیت بسیاری از نجیب زادگان با او شد.
هنری، همانند چند پادشاه پیش از خود، بیش از آن که انگلیسی باشد، فرانسوی بود. او خود را در دربار در حلقه مشاوران غالباً فرانسوی قرار داد. هنری با النور، دختر کنت پروانس در فرانسه، ازدواج کرد و در انگلستان و در دربار خود به زبان فرانسوی سخن می گفت. این مسئله موضوعی قابل توجه برای جامعه انگلستان به حساب می آمد که در این زمان در حال شکل دهی به فرهنگی منحصر به فرد از جمله در زمینه زبان و ادبیات مستقل از بدنه اصلی قاره اروپا برای خود بود. نتیجتا هنری هیچگاه از پشتیبانی و حسن نیت عمومی زیادی برخوردار نبود تا هنگام مشکلات از آن استفاده کند. آنقدر بد امور را اداره کرد که حتی روحانیون مذهبی انگلیسی نیز علیه او شوریدند. [ ۱]
هنری سوم همانند پدرش همواره مقروض بود و به دنبال راهی برای افزایش درآمدها خود می گشت. سال ۱۲۵۰ میلادی سلطنت پادشاهی سیسیل بدون متصدی شد و پاپ تخت پادشاهی آن را به «بالاترین پیشنهاد دهنده» ارائه کرد. [ ۱] سال ۱۲۵۴ میلادی، هنری سوم در صدد حمله به پادشاهی سیسیلی و گرفتن آن برای دومین پسرش ادموند برآمد. او برای انجام این کار به حمایت بارون ها نیاز داشت و مجبور به کمک گرفتن از آنان شد. بارون ها که هنری را دنباله روی پدرش جان می دیدند مصمم به کنترل قدرت مطلق پادشاه شدند و سال ۱۲۵۸ میلادی مفادنامه آکسفورد را که اختیارات پادشاه را محدود و ادارهٔ امور دولتی را به یک شورای بارونی می سپارد، به هنری سوم ارائه کردند. مخالفت هنری با این مفادنامه و تلاش او برای اعادهٔ قدرت پادشاهی اش منجر به شورش بارون ها به رهبری سیمون دو مانفور علیه او شد و جنگی داخلی معروف به دومین جنگ بارون ها آغاز گردید. آنها بسیاری از مناطق جنوب شرقی انگلستان را به تصرف خود درآوردند و در نبرد لوئس ( ۱۲۶۴ ) موفق شدند هنری سوم را دستگیر کنند. با این حال یک سال بعد در نبرد ایوشام ( ۱۲۶۵ ) از نیروهای شاهزاده ادوارد شکست خوردند، سیمون دو مانفور کشته شد و هنری سوم بار دیگر به قدرت بازگشت. در ۱۲۶۶ توافقنامه ای به نام قرارداد کنیلورث نوشته شد که مورد قبول هنری نیز واقع گردید، هرچند که این قرارداد نیز او را به رعایت مفاد ماگنا کارتا فرا می خواند. شورش ها و مقاومت سازمان یافته علیه هنری سوم در سال ۱۲۶۷ پایان یافت و او تا پایان عمرش تقریباً دوران آرامی را سپری کرد.
wiki: هنری سوم