هنری بسمر ( انگلیسی: Henry Bessemer؛ زاده ۱۹ ژانویهٔ ۱۸۱۳ درگذشته ۱۵ مارس ۱۸۹۸ ) یک مهندس اهل انگلستان بود. او روشی برای تولید فولاد ابداع کرد که به مهم ترین روش تولید فولاد در قرن ۱۹ تبدیل شد و شهر شفیلد را به یک مرکز مهم صنعتی تبدیل کرد.
... [مشاهده متن کامل]
هدف بسمر، کاهش هزینه تولید فولاد برای صنعت توپخانه بود. او با دمیدن اکسیژن از میان توده چدن گداخته ( pig iron ) توانست ناخالصیها را جدا کند. این روش تولید فولاد را ارزان و سریع ساخت و باعث تحول در صنعت مهندسی سازه ها شد.
علاوه بر کوره بسمر، او بیش از صد اختراع دیگر در زمینه تولید آهن، فولاد و شیشه داشت. برخلاف بسیاری از مخترعان، او توانست نوآوریهای خود را به مرحله تولید صنعتی برساند و از منفعت مادی آنها استفاده کند.
آنتونی، پدر هنری، در لندن زاده شده بود، اما در ۲۱ سالگی به پاریس مهاجرت کرد. او در ضرابخانه پاریس مشغول شده و اختراعاتی داشت و به دلیل اصلاح میکروسکوپ، عضو آکادمی علوم فرانسه شده بود، اما پس از انقلاب فرانسه مجبور به مراجعه به بریتانیا شده بود. در آنجا او روش موفقی برای تولید زنجیر طلا اختراع کرد که به او کمک کرد املاکی در نزدیکی چارلتون بخرد. هنری در آنجا متولد شد.
در سالهای ۱۸۵۰ تا ۱۸۵۵ هنری بسمر بر روی مسئله تولید کم هزینه فولاد برای صنایع نظامی کارکرد و روش خود را در ۱۸۵۵ به ثبت رساند. در نشست ۲۴ اوت ۱۸۵۶، بسمر برای اولین بار در نشست انجمن بریتانیایی علوم در چلتنهام این فرایند را با عنوان «تولید آهن بدون سوخت» توصیف کرد که سپس به طور کامل در نشریه تایمز منتشر شد. فرایند بسمر شامل دمیدن هوا از میان چدن مذاب و استفاده از اکسیژن موجود برای سوزاندن ناخالصی ها و در نتیجه ایجاد فولاد می باشد. جیمز ناسمیت پیش از بسمر بر روی ایده ای مشابه کار کرده بود اما تمایلی به ثبت رساندن این روش نداشت و هنوز بر روی مشکلات این متد کار می کرد. ناسمیت پس از شنیدن سخنرانی بسمر کار بر روی ایده اش را ناتمام گذاشت. بسمر، برای قدردانی از تلاشهای ناسمیت به او یک سوم ارزش «ثبت اختراع» خود را پیشنهاد کرد، اما ناسمیت که در آستانه بازنشستگی بود این پیشنهاد را نپذیرفت.
نبود فولاد بسیاری از صنایع را محدود کرده بود و این صنایع از چدن و آهن چکش خوار ( آهن کم کربن ) استفاده می کردند. در سازه هایی مانند راه آهن و پلها از چدن استفاده می شد و مهندسین و طراحان به شدت محدودیتها و ضعف خواص چدن را احساس می کردند. به دلیل شکنندگی چدن، حوادث زیادی در پلهای متعددی اتفاق افتاده بود و این حوادث تا زمانی که این پلها با پلهای فولادی جایگزین شدند ادامه داشت. پلهای ساخته شده از آهن چکش خوار بسیار قابل اعتماد تر بودند و سوانح کمتری در آنها بروز کرده بود.
... [مشاهده متن کامل]
هدف بسمر، کاهش هزینه تولید فولاد برای صنعت توپخانه بود. او با دمیدن اکسیژن از میان توده چدن گداخته ( pig iron ) توانست ناخالصیها را جدا کند. این روش تولید فولاد را ارزان و سریع ساخت و باعث تحول در صنعت مهندسی سازه ها شد.
علاوه بر کوره بسمر، او بیش از صد اختراع دیگر در زمینه تولید آهن، فولاد و شیشه داشت. برخلاف بسیاری از مخترعان، او توانست نوآوریهای خود را به مرحله تولید صنعتی برساند و از منفعت مادی آنها استفاده کند.
آنتونی، پدر هنری، در لندن زاده شده بود، اما در ۲۱ سالگی به پاریس مهاجرت کرد. او در ضرابخانه پاریس مشغول شده و اختراعاتی داشت و به دلیل اصلاح میکروسکوپ، عضو آکادمی علوم فرانسه شده بود، اما پس از انقلاب فرانسه مجبور به مراجعه به بریتانیا شده بود. در آنجا او روش موفقی برای تولید زنجیر طلا اختراع کرد که به او کمک کرد املاکی در نزدیکی چارلتون بخرد. هنری در آنجا متولد شد.
در سالهای ۱۸۵۰ تا ۱۸۵۵ هنری بسمر بر روی مسئله تولید کم هزینه فولاد برای صنایع نظامی کارکرد و روش خود را در ۱۸۵۵ به ثبت رساند. در نشست ۲۴ اوت ۱۸۵۶، بسمر برای اولین بار در نشست انجمن بریتانیایی علوم در چلتنهام این فرایند را با عنوان «تولید آهن بدون سوخت» توصیف کرد که سپس به طور کامل در نشریه تایمز منتشر شد. فرایند بسمر شامل دمیدن هوا از میان چدن مذاب و استفاده از اکسیژن موجود برای سوزاندن ناخالصی ها و در نتیجه ایجاد فولاد می باشد. جیمز ناسمیت پیش از بسمر بر روی ایده ای مشابه کار کرده بود اما تمایلی به ثبت رساندن این روش نداشت و هنوز بر روی مشکلات این متد کار می کرد. ناسمیت پس از شنیدن سخنرانی بسمر کار بر روی ایده اش را ناتمام گذاشت. بسمر، برای قدردانی از تلاشهای ناسمیت به او یک سوم ارزش «ثبت اختراع» خود را پیشنهاد کرد، اما ناسمیت که در آستانه بازنشستگی بود این پیشنهاد را نپذیرفت.
نبود فولاد بسیاری از صنایع را محدود کرده بود و این صنایع از چدن و آهن چکش خوار ( آهن کم کربن ) استفاده می کردند. در سازه هایی مانند راه آهن و پلها از چدن استفاده می شد و مهندسین و طراحان به شدت محدودیتها و ضعف خواص چدن را احساس می کردند. به دلیل شکنندگی چدن، حوادث زیادی در پلهای متعددی اتفاق افتاده بود و این حوادث تا زمانی که این پلها با پلهای فولادی جایگزین شدند ادامه داشت. پلهای ساخته شده از آهن چکش خوار بسیار قابل اعتماد تر بودند و سوانح کمتری در آنها بروز کرده بود.
