هنرهای رزمی اوکیناوا

هنرهای رزمی اوکیناوا، به آن دسته از هنرهای رزمی گفته می شود که در میان مردم بومی جزیره اوکیناوا در ژاپن ایجاد شده است که مهم ترین آن ها کاراته، تگومی و کوبودوی اوکیناوا است. به خاطر مکان جزیره اوکیناوا که در میانه ژاپن و چین قرار گرفته است، این جزیره مرکز تبادلات تجاری و فرهنگی بسیاری با کشور چین بوده که این مسئله در گسترش هنرهای رزمی در این جزیره تأثیرگذار بوده است.
در سال ۱۴۲۹ میلادی، سه پادشاهی اوکیناوا با یکدیگر متحد شده و پادشاهی ریوکیو را تشکیل دادند. هنگامی که شاه شوشین در ۱۴۷۷ بر سر کار آمد، تمرین هنرهای رزمی را ممنوع اعلام کرد. این ممنوعیت تا سال ۱۶۰۹ که قلمرو ساتسومای ژاپن اوکیناوا را اشغال کرد به طول انجامید. این ممنوعیت تمرین هنرهای رزمی باعث گسترش کوبودو اوکیناوایی گردید که در آن از ابزارهای معمول خانه و کشاورزی به عنوان سلاح استفاده می شد. [ ۱] اوکیناوایی ها هنرهای رزمی چین را با هنرهای رزمی محلی ترکیب کرده و Tōde ( به ژاپنی: 唐手 ) ( با تلفظ:Tuudii، به معنی دست چینی ) را ایجاد کردند[ ۲] که به آن اوکیناوا - ته ( به ژاپنی: ( 沖縄手 ) نیز می گویند. [ ۱] در قرن ۱۸ام، سه سیتم مختلف از اوکیناوا - ته در سه روستای اوکیناوا با نام های ناها، قلعه شوری و توماری به وجود آمد. این سیستم های رزمی را با نام های ناهاته، شوری ته و توماری ته می شناسیم. تمرین کنندگان این سه سیستم، کاراته امروزی را ایجاد کرده اند. [ ۳] و بدین ترتیب بود که در قرن بیستم، هنرهای رزمی اوکیناوا را با نام ته ( به ژاپنی: 手 ) به معنی دست می شناختند. از آنجایی که ته از شخصی به شخصی دیگر تفوات داشت معمولاً آن را با نام ناحیه اش می شناختند، مثلاً ناهاته، شوری ته و توماری ته. ناهاته، شوری ته و توماری ته به خانواده ای از هنرهای رزمی با نام تودو - جوتسو یا تو - ده متعلق بودند. [ ۴] [ ۵]
در سال ۱۹۳۰، تعدادی سازمان رسمی برای گسترش هنرهای رزمی اوکیناوا در آن سوی دریاها ایجاد شد که به علت تأثیر زیاد آن ها تمامی انواع هنرهای رزمی بدون سلاح ژاپنی با نام کاراته شناخته شد. بعد از فراگیر شدن نام کاراته، به کارگیری نام شهرهای این هنرهای رزمی منسوخ شد.
شوری ته ( به ژاپنی: 首里手 ) ، ( به اوکیناوایی:Suidii ) ، نام سیستمی از هنرهای رزمی اوکیناواست که در شهر شوری و اطراف آن که پایتخت قدیمی پادشاهی ریوکیو بوده، ایجاد شده است. یکی از بزرگترین استادان این سیستم، آنکو ایتوسو بود. ایتوسو معلم آموزش و پرورش و یکی از استادان معروف شهر شوری بود که نقش عمده ای در گسترش کاراته در آن زمان داشت و به خاطر تلاش های فراوانش برای ورود کاراته به مدارس اوکیناوا، نزد همگان به عنوان پدر کاراته امروزین شناخته شده است. ( البته بعضی گیچین فوناکوشی که شاگرد او بود را پدر کاراته امروزین می نامند )