هُنرمَندی، حسن (طالقان ۱۳۰۷ـ پاریس ۱۳۸۱ش)
هُنرمَندی، حسن
شاعر و مترجم ایرانی. دورۀ کودکی و نوجوانی اش را در ساری گذراند. در رشتۀ زبان و ادبیات فرانسوی از دانشگاه سوربون درجۀ دکتری گرفت. رساله اش دربارۀ تأثیر ادبیات فارسی بر آثار آندره ژید بود. سروده ها و کتاب هایی را از شاعران و نویسندگان اروپایی، به ویژه فرانسوی، به فارسی برگرداند. سروده های وی از نظر شیوۀ ادبی در مرز میان کهن و نو است و انزوا و بدبینی ازجملۀ درون مایه های عمدۀ آن هاست. بخشی از سروده هایش در هراس (تهران، با مقدمۀ محسن هشترودی، چ ۱/۱۳۳۷؛ چ ۲/۱۳۴۸) گرد آمده است. وی خودکشی کرد و در پاریس به خاک سپرده شد. مائده های زمینی و مائده های تازه (تهران، ۱۳۳۴) و سه اثر دیگر را از ژید به فارسی ترجمه کرد. بنیاد شعر نو در فرانسه (تهران، ۱۳۵۰) گزیده ای درخور توجه از مهم ترین سروده های شاعران فرانسه در قرن ۱۹ و نیمۀ نخست قرن ۲۰ است. هنرمندی در حوزۀ ادبیات تطبیقی به تدریس در دانشگاه تهران پرداخت و مقاله ها و کتاب هایی نیز در این زمینۀ تألیف کرده است.
هُنرمَندی، حسن
شاعر و مترجم ایرانی. دورۀ کودکی و نوجوانی اش را در ساری گذراند. در رشتۀ زبان و ادبیات فرانسوی از دانشگاه سوربون درجۀ دکتری گرفت. رساله اش دربارۀ تأثیر ادبیات فارسی بر آثار آندره ژید بود. سروده ها و کتاب هایی را از شاعران و نویسندگان اروپایی، به ویژه فرانسوی، به فارسی برگرداند. سروده های وی از نظر شیوۀ ادبی در مرز میان کهن و نو است و انزوا و بدبینی ازجملۀ درون مایه های عمدۀ آن هاست. بخشی از سروده هایش در هراس (تهران، با مقدمۀ محسن هشترودی، چ ۱/۱۳۳۷؛ چ ۲/۱۳۴۸) گرد آمده است. وی خودکشی کرد و در پاریس به خاک سپرده شد. مائده های زمینی و مائده های تازه (تهران، ۱۳۳۴) و سه اثر دیگر را از ژید به فارسی ترجمه کرد. بنیاد شعر نو در فرانسه (تهران، ۱۳۵۰) گزیده ای درخور توجه از مهم ترین سروده های شاعران فرانسه در قرن ۱۹ و نیمۀ نخست قرن ۲۰ است. هنرمندی در حوزۀ ادبیات تطبیقی به تدریس در دانشگاه تهران پرداخت و مقاله ها و کتاب هایی نیز در این زمینۀ تألیف کرده است.