برای دیگر کاربردها پانتومیم ( ابهام زدایی ) را ببینید.
هنرمند میم یا فقط میم یا اداباز ( از یونانی: μῖμος، میموس، به معنی: «مقلد، بازیگر» ) [ ۱] فردی است که از میم ( ادا یا تقلید ) به عنوان رسانهٔ نمایشی یا به عنوان هنر اجرا استفاده می کند. تقلید شامل نمایش یک داستان از طریق حرکات بدن، بدون استفاده از گفتار است. در زمان های قبل، در زبان انگلیسی، معمولاً به چنین مجری به عنوان مامر ( Mummer ) گفته می شد. ادابازی از کمدی صامت که در آن هنرمند شخصیتی را در یک فیلم یا نمایش هجو کوتاه، بدون صدا بازی می کند، متمایز می شود.
ژاک کوپو که به شدت تحت تأثیر کمدیا دلآرته و تئاتر نو ژاپنی قرار گرفته بود، در آموزش بازیگران خود از ماسک استفاده می کرد. شاگرد او اتین دکرو بسیار تحت تأثیر این موضوع قرار گرفت، شروع به کاوش و توسعهٔ امکانات میم کرد و میم بدنی را به شکلی بسیار تندیس وار تبدیل کرد و آن را خارج از قلمرو طبیعت گرایی قرار داد. ژاک لکوک با روش های آموزشی خود کمک قابل توجهی به توسعهٔ میم و تئاتر فیزیکال کرد. [ ۲] در نتیجه، تمرین میم از سال ۲۰۱۷ میلادی در فهرست میراث فرهنگی ناملموس در فرانسه گنجانده شده است. [ ۳]
نوشتارهای اصلی: کمدی یونان باستان و تئاتر روم باستان، کمدی رومی
اجرای میم در ابتدایی ترین زمان خود در یونان باستان آغاز شد. این نام از یک رقصندهٔ نقابدار به نام پانتومیموس گرفته شده است، اگرچه اجراها لزوماً بی صدا نبودند.
اولین میم ثبت شده تلستِس ( Telestēs ) در نمایشنامهٔ مخالفان هفت گانهٔ تِب اثر آیسخولوس بود. میم تراژیک توسط پولادِس ( Puladēs ) از کیلیکا ساخته شد. میم کمیک توسط باتولوس ( Bathullos ) از اسکندریه ساخته شد. [ ۴]
میم ( میموس ) جنبه ای از تئاتر رومی از زمان های اولیهٔ آن بود، [ ۵] که در بداهه پردازی اش ( اگر بدون شخصیت های کلیشه ای بود ) به موازات لوده گری آتلان بود. [ ۶] این امر به تدریج شروع به جایگزینی آتلانائه به عنوان میان پرده ها یا پی نوشت ها در صحنه های اصلی تئاتر کرد؛[ ۷] و تنها رویداد دراماتیک در جشن فلورالیا در قرن دوم پیش از میلاد شد؛ و در قرن بعد پیشرفت های فنی را به دست پوبلیوس سیروس و دسیموس لابریوس دریافت کرد. [ ۶]
میم تحت امپراتوری با ثروت های مختلط در زمان امپراطوران مختلف به درام غالب رومی تبدیل شد، [ ۶] تراژان هنرمندان میم را تبعید کرد؛ کالیگولا از آنها حمایت می کرد؛ مارکوس آئورلیوس آن ها را کاهن آپولون کرد. خود نرون یک بازیگر میم بود. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهنرمند میم یا فقط میم یا اداباز ( از یونانی: μῖμος، میموس، به معنی: «مقلد، بازیگر» ) [ ۱] فردی است که از میم ( ادا یا تقلید ) به عنوان رسانهٔ نمایشی یا به عنوان هنر اجرا استفاده می کند. تقلید شامل نمایش یک داستان از طریق حرکات بدن، بدون استفاده از گفتار است. در زمان های قبل، در زبان انگلیسی، معمولاً به چنین مجری به عنوان مامر ( Mummer ) گفته می شد. ادابازی از کمدی صامت که در آن هنرمند شخصیتی را در یک فیلم یا نمایش هجو کوتاه، بدون صدا بازی می کند، متمایز می شود.
ژاک کوپو که به شدت تحت تأثیر کمدیا دلآرته و تئاتر نو ژاپنی قرار گرفته بود، در آموزش بازیگران خود از ماسک استفاده می کرد. شاگرد او اتین دکرو بسیار تحت تأثیر این موضوع قرار گرفت، شروع به کاوش و توسعهٔ امکانات میم کرد و میم بدنی را به شکلی بسیار تندیس وار تبدیل کرد و آن را خارج از قلمرو طبیعت گرایی قرار داد. ژاک لکوک با روش های آموزشی خود کمک قابل توجهی به توسعهٔ میم و تئاتر فیزیکال کرد. [ ۲] در نتیجه، تمرین میم از سال ۲۰۱۷ میلادی در فهرست میراث فرهنگی ناملموس در فرانسه گنجانده شده است. [ ۳]
نوشتارهای اصلی: کمدی یونان باستان و تئاتر روم باستان، کمدی رومی
اجرای میم در ابتدایی ترین زمان خود در یونان باستان آغاز شد. این نام از یک رقصندهٔ نقابدار به نام پانتومیموس گرفته شده است، اگرچه اجراها لزوماً بی صدا نبودند.
اولین میم ثبت شده تلستِس ( Telestēs ) در نمایشنامهٔ مخالفان هفت گانهٔ تِب اثر آیسخولوس بود. میم تراژیک توسط پولادِس ( Puladēs ) از کیلیکا ساخته شد. میم کمیک توسط باتولوس ( Bathullos ) از اسکندریه ساخته شد. [ ۴]
میم ( میموس ) جنبه ای از تئاتر رومی از زمان های اولیهٔ آن بود، [ ۵] که در بداهه پردازی اش ( اگر بدون شخصیت های کلیشه ای بود ) به موازات لوده گری آتلان بود. [ ۶] این امر به تدریج شروع به جایگزینی آتلانائه به عنوان میان پرده ها یا پی نوشت ها در صحنه های اصلی تئاتر کرد؛[ ۷] و تنها رویداد دراماتیک در جشن فلورالیا در قرن دوم پیش از میلاد شد؛ و در قرن بعد پیشرفت های فنی را به دست پوبلیوس سیروس و دسیموس لابریوس دریافت کرد. [ ۶]
میم تحت امپراتوری با ثروت های مختلط در زمان امپراطوران مختلف به درام غالب رومی تبدیل شد، [ ۶] تراژان هنرمندان میم را تبعید کرد؛ کالیگولا از آنها حمایت می کرد؛ مارکوس آئورلیوس آن ها را کاهن آپولون کرد. خود نرون یک بازیگر میم بود. [ ۸]
wiki: هنرمند میم