هنر چیده مان (Installation art)
سفره آبی، اثر ریچارد ویلسون
گونه ای از هنر مدرن که بر کارگذاری، جفت و جور کاری، و فضا سازی سه بعدی در یک نمایشگاه، نگارخانه، یا مکان های دیگر، برای نمایشی خاص و یا رساندن بیانی معیّن، اطلاق می شود. این هنر دارای سلف های مختلفی است، ولی از دهۀ ۱۹۸۰ بود که هنرمندان به فعالیت تخصصی در چیده مان پرداختند. در دهۀ ۱۹۳۰ سوررئالیستها (← سوررئالیسم)، بارها نمایشگاه هایی ترتیب دادند که در آن ها کل فضای داخل نمایشگاه را به شکل تفریحگاه آراستند، و در همان سال ها کورت اشویترس، هنرمند آلمانی، کل فضای داخل خانه اش در هامبورگ را، به یک کُلاژبزرگ از خرت و پرت مبدل ساخت. این نمونه ها را می توان طلایه های هنر چیده مان شمرد. در ۱۹۵۸ ایوز کلاین، هنرمند فرانسوی، نمایشگاهی در پاریس برگزار کرد که از یک اتاق خالی تشکیل می شد؛ این اثر را نخستین اثر چیده مان، به معنایی که امروزه از این واژه استنباط می شود، به شمار می آورند؛ هرچند که این نام تا دهۀ ۱۹۷۰ رواج نیافت. در این دهه، چیده مان ها اغلب صورت موقت داشتند و در چارچوب جنبش باب روزی جا می گرفتند که می کوشید تا این تصور را براندازد که اثر هنری باید قابل گردآوری و حفظ شدنی باشد. این گرایش در آرته پووِراو هنر مفهومینیز آشکار است. ولی اکنون آثار چیده مانی اغلب برای نمایش دائم ساخته می شوند، و حتی غیرعادی ترینِ آن ها را، همچون آثار هنریِ متعارف، خرید و فروش می کنند. چیده مانِ ۲۰:۵۰ (۱۹۸۷)، اثر ریچارد ویلسون(۱۹۵۳ـ )، هنرمند انگلیسی، نمونۀ گزیده ای است متشکل از اتاقکی پر از روغن موتورِ سوخته. ویلسون این اثر را برای نگارخانۀ مَتدر لندن ساخت، ولی بعد ها در آکادمی سلطنتی اسکاتلند در دانشگاه ادینبورگبه نمایش درآمد، و سپس مجموعۀ ساعتچی (ساچی)در لندن آن را خرید.
سفره آبی، اثر ریچارد ویلسون
گونه ای از هنر مدرن که بر کارگذاری، جفت و جور کاری، و فضا سازی سه بعدی در یک نمایشگاه، نگارخانه، یا مکان های دیگر، برای نمایشی خاص و یا رساندن بیانی معیّن، اطلاق می شود. این هنر دارای سلف های مختلفی است، ولی از دهۀ ۱۹۸۰ بود که هنرمندان به فعالیت تخصصی در چیده مان پرداختند. در دهۀ ۱۹۳۰ سوررئالیستها (← سوررئالیسم)، بارها نمایشگاه هایی ترتیب دادند که در آن ها کل فضای داخل نمایشگاه را به شکل تفریحگاه آراستند، و در همان سال ها کورت اشویترس، هنرمند آلمانی، کل فضای داخل خانه اش در هامبورگ را، به یک کُلاژبزرگ از خرت و پرت مبدل ساخت. این نمونه ها را می توان طلایه های هنر چیده مان شمرد. در ۱۹۵۸ ایوز کلاین، هنرمند فرانسوی، نمایشگاهی در پاریس برگزار کرد که از یک اتاق خالی تشکیل می شد؛ این اثر را نخستین اثر چیده مان، به معنایی که امروزه از این واژه استنباط می شود، به شمار می آورند؛ هرچند که این نام تا دهۀ ۱۹۷۰ رواج نیافت. در این دهه، چیده مان ها اغلب صورت موقت داشتند و در چارچوب جنبش باب روزی جا می گرفتند که می کوشید تا این تصور را براندازد که اثر هنری باید قابل گردآوری و حفظ شدنی باشد. این گرایش در آرته پووِراو هنر مفهومینیز آشکار است. ولی اکنون آثار چیده مانی اغلب برای نمایش دائم ساخته می شوند، و حتی غیرعادی ترینِ آن ها را، همچون آثار هنریِ متعارف، خرید و فروش می کنند. چیده مانِ ۲۰:۵۰ (۱۹۸۷)، اثر ریچارد ویلسون(۱۹۵۳ـ )، هنرمند انگلیسی، نمونۀ گزیده ای است متشکل از اتاقکی پر از روغن موتورِ سوخته. ویلسون این اثر را برای نگارخانۀ مَتدر لندن ساخت، ولی بعد ها در آکادمی سلطنتی اسکاتلند در دانشگاه ادینبورگبه نمایش درآمد، و سپس مجموعۀ ساعتچی (ساچی)در لندن آن را خرید.
wikijoo: هنر_چیده_مان