هنر پیشارافائِلی (Pre-Raphaelite Brotherhood)
تابلوی ماریانا، اثر جان اورت میلی
گروهی از نقاشان انگلیسی (۱۸۴۸ـ۱۸۵۳)، که در میان هفت بنیادگذار آن، دانته گابریل روسّتی، جان اِورِت میلی، و هولمن هانت، سه دانشجوی جوان آکادمی سلطنتی، برجسته ترین شخصیت ها بودند. هدفشان نقاشی از موضوع های جدی، مطالعۀ دقیق طبیعت، و بازگشت به خلوص نیّت نقاشان پیش از رافائل (۱۴۸۳ـ۱۵۲۰م) بود. دست مایه های آثارشان بیشتر دینی و ادبی بودند، که آن ها را با وسواس در طبیعت گرایی، و دقّت در جزئیات به تصویر می کشیدند. دیری نگذشت که گروه ازهم پاشید، اما واقع گراییتازه ای به هنر دهۀ ۱۸۵۰ افزود، و نقاشان بسیاری را تحت تأثیر قرار داد. فقط هانت تا پایان، به آرمان های پیشارافائلی وفادار ماند؛ ولی نام گروه، تنها روی روستّی ماند که بیشترین فاصله را از آن گرفته بود. آثار متأخر رؤیایی و خیالیِ روسّتّی، پیشارافائلی خوانده شدند، در حالی که هیچ نسبتی با افکار اولیۀ گروه نداشتند. «موج دوم» پیشارافائلی در اواخر قرن ۱۹، به وسیلۀ راسکینو روستّی پدید آمد که با احیای صنایع دستی و هنرِ طراحی قرین شد. ویلیام ماریسو ادوارد برن ـ جونزاز هنرمندانی بودند که در این زمان از آن تأثیر پذیرفتند. اخوت پیشارافائلی در واکنش به بی مایه گی هنر آکادمیکِاوایل عهد ویکتوریا، و با تکیه بر آموزۀ «وفاداری به طبیعتِ» راسکین، و عقیدۀ بازگشت به آرمان های پیش از رنسانس، پدید آمد. نخستین نقاشی های آنان با جزئیات پرتفصیل و رنگ های درخشان، بسیاری از پیروان خود را بر سر شوق آوردند. دِوِرِل، ویندوس، جان برت، بِرْتون، و رابرت مارتینواز نخستین شاگردان پیشارافائلی ها بودند، که آثار ارزنده ای خلق کردند. دومین تحوّل پیشارافائلی نخست در ۱۸۵۷، در تلاش نافرجامی در نقاشی دیوارهای ساختمان اتحادیۀ آکسفوردتجلّی یافت، که در آن روستّی از همکاری ویلیام ماریس و ادوارد برن جونز و دیگران برخوردار بود. در مؤسسه ای که بعدها ماریس تأسیس کرد، هنر پیشارافائلی را در طراحی انواع کالاهای مصرفی به کار گرفت.
تابلوی ماریانا، اثر جان اورت میلی
گروهی از نقاشان انگلیسی (۱۸۴۸ـ۱۸۵۳)، که در میان هفت بنیادگذار آن، دانته گابریل روسّتی، جان اِورِت میلی، و هولمن هانت، سه دانشجوی جوان آکادمی سلطنتی، برجسته ترین شخصیت ها بودند. هدفشان نقاشی از موضوع های جدی، مطالعۀ دقیق طبیعت، و بازگشت به خلوص نیّت نقاشان پیش از رافائل (۱۴۸۳ـ۱۵۲۰م) بود. دست مایه های آثارشان بیشتر دینی و ادبی بودند، که آن ها را با وسواس در طبیعت گرایی، و دقّت در جزئیات به تصویر می کشیدند. دیری نگذشت که گروه ازهم پاشید، اما واقع گراییتازه ای به هنر دهۀ ۱۸۵۰ افزود، و نقاشان بسیاری را تحت تأثیر قرار داد. فقط هانت تا پایان، به آرمان های پیشارافائلی وفادار ماند؛ ولی نام گروه، تنها روی روستّی ماند که بیشترین فاصله را از آن گرفته بود. آثار متأخر رؤیایی و خیالیِ روسّتّی، پیشارافائلی خوانده شدند، در حالی که هیچ نسبتی با افکار اولیۀ گروه نداشتند. «موج دوم» پیشارافائلی در اواخر قرن ۱۹، به وسیلۀ راسکینو روستّی پدید آمد که با احیای صنایع دستی و هنرِ طراحی قرین شد. ویلیام ماریسو ادوارد برن ـ جونزاز هنرمندانی بودند که در این زمان از آن تأثیر پذیرفتند. اخوت پیشارافائلی در واکنش به بی مایه گی هنر آکادمیکِاوایل عهد ویکتوریا، و با تکیه بر آموزۀ «وفاداری به طبیعتِ» راسکین، و عقیدۀ بازگشت به آرمان های پیش از رنسانس، پدید آمد. نخستین نقاشی های آنان با جزئیات پرتفصیل و رنگ های درخشان، بسیاری از پیروان خود را بر سر شوق آوردند. دِوِرِل، ویندوس، جان برت، بِرْتون، و رابرت مارتینواز نخستین شاگردان پیشارافائلی ها بودند، که آثار ارزنده ای خلق کردند. دومین تحوّل پیشارافائلی نخست در ۱۸۵۷، در تلاش نافرجامی در نقاشی دیوارهای ساختمان اتحادیۀ آکسفوردتجلّی یافت، که در آن روستّی از همکاری ویلیام ماریس و ادوارد برن جونز و دیگران برخوردار بود. در مؤسسه ای که بعدها ماریس تأسیس کرد، هنر پیشارافائلی را در طراحی انواع کالاهای مصرفی به کار گرفت.
wikijoo: هنر_پیشارافایلی