آثار و جلوه های هنری در ایران به دوره نوسنگی در حدود هزاره هشتم پیش از میلاد باز می گردد. نمونه هایی از قدیمی ترین آثار به جای مانده از این دوران را می توان در مکانهای نوسنگی خصوصاً در غرب زاگرس یافت. شکل و آذین بندی سفالینه ها در مناطق گوناگون فلات ایران با یکدیگر متفاوت هستند ولی بیشتر دارای ویژگی نحوه ساخت مواد و خصایص مشترکی هستند. در دوره معروف به دوره مس و سنگ، مشخص ترین نوع سفالگری به رنگ های قرمز و نخودی نقش دار شده است و به رنگ سیاه و الگوهای هندسی و بیشتر به روش هاشورزنی دیده می شوند. استفاده از چرخ سفالگری و ساخت سفالینه های کاملاً متقارن به حدود هزاره چهارم پیش از میلاد در نواحی تپه سیلک، تپه حصار، تل باکون، شوش و غیره می باشند. بر اساس یافته های شهر سوخته در حدود هزاره سوم پیش از میلاد چنین به نظر می رسد که مهمترین مرکز صنعت ساخت مفرغ در نواحی شرق ایران بوده است.
در بررسی تاریخ هنر، هنر ماقبل تاریخ هنری است که در دوران ماقبل تاریخ و قبل از اختراع خط، و در میان انسان های بدوی و بدون تمدن در دوران آغازین تاریخ زمین شناسی خلق شده است. موجودیت این دوران می تواند تا زمان اختراع خط ادامه داشته باشد.
آثار و جلوه های هنری در ایران به دوره نوسنگی در حدود هزاره هشتم پیش از میلاد باز می گردد. نمونه هایی از قدیمی ترین آثار به جای مانده از این دوران را می توان در روستاهای اولیه ای چون تپه سراب، تپه گنج دره، تپه گوران و علی کش یافت. این جلوه های نخستین هنر شامل پیکرکهای گلی انسان و حیوانات است که احتمالاً به منظورهای آیینی ساخته شده اند. ادامه این تحول فرهنگی و هنری را می توان در دیگر مناطق کوه های زاگرس نیز پیدا کرد. نخستین مثال سفال گری که شاید قبل از هزاره هشتم پیش از میلاد نیز وجود داشته است را می توان در این نواحی دید. این سفالینه ها همگی دست ساز هستند که پس از مدت زمانی خاص، به شکل نقش دار در آمدند.
شکل و آذین بندی سفالینه ها در مناطق گوناگون فلات ایران با یکدیگر متفاوت هستند ولی بیشتر دارای ویژگی نحوه ساخت مواد و خصایص مشترکی هستند. در دوره معروف به دوره مس و سنگ، مشخص ترین نوع سفالگری به رنگ های قرمز و نخودی نقش دار شده است و به رنگ سیاه و الگوهای هندسی و بیشتر به روش هاشورزنی دیده می شوند. از این رو به نظر می رسد پیشینه سفالگری نقش دار در ایران به حدود هزاره پنجم قبل از میلاد باز گردد. این روش با استفاده از طرح ها و نقش های جانوری و هندسی ساخته شده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر بررسی تاریخ هنر، هنر ماقبل تاریخ هنری است که در دوران ماقبل تاریخ و قبل از اختراع خط، و در میان انسان های بدوی و بدون تمدن در دوران آغازین تاریخ زمین شناسی خلق شده است. موجودیت این دوران می تواند تا زمان اختراع خط ادامه داشته باشد.
آثار و جلوه های هنری در ایران به دوره نوسنگی در حدود هزاره هشتم پیش از میلاد باز می گردد. نمونه هایی از قدیمی ترین آثار به جای مانده از این دوران را می توان در روستاهای اولیه ای چون تپه سراب، تپه گنج دره، تپه گوران و علی کش یافت. این جلوه های نخستین هنر شامل پیکرکهای گلی انسان و حیوانات است که احتمالاً به منظورهای آیینی ساخته شده اند. ادامه این تحول فرهنگی و هنری را می توان در دیگر مناطق کوه های زاگرس نیز پیدا کرد. نخستین مثال سفال گری که شاید قبل از هزاره هشتم پیش از میلاد نیز وجود داشته است را می توان در این نواحی دید. این سفالینه ها همگی دست ساز هستند که پس از مدت زمانی خاص، به شکل نقش دار در آمدند.
شکل و آذین بندی سفالینه ها در مناطق گوناگون فلات ایران با یکدیگر متفاوت هستند ولی بیشتر دارای ویژگی نحوه ساخت مواد و خصایص مشترکی هستند. در دوره معروف به دوره مس و سنگ، مشخص ترین نوع سفالگری به رنگ های قرمز و نخودی نقش دار شده است و به رنگ سیاه و الگوهای هندسی و بیشتر به روش هاشورزنی دیده می شوند. از این رو به نظر می رسد پیشینه سفالگری نقش دار در ایران به حدود هزاره پنجم قبل از میلاد باز گردد. این روش با استفاده از طرح ها و نقش های جانوری و هندسی ساخته شده اند.
wiki: هنر پیشاتاریخ