هنر و معماری حفصیان

[ویکی فقه] هنر دوره حفصیان ترکیبی از هنر اندلسی و مغربی است، که ماهیت فرامحلی آن را حضور بازرگانان ایتالیایی، اسپانیایی و فرانسوی تشدید می کرد. در این دوره، قلمرو حفصیان از سویی گذرگاه مؤلفه های هنری اسلامی به غرب از طریق سیسیل و ایتالیا گردید و از دیگر سو، هنر بومی به ویژه معماری (که ملهم از معماری سرزمینهای شرقی جهان اسلام بود)، با اندیشه های هنری اندلسی ــ که پناهندگان به شمال افریقا، پس از فتح مجدد اسپانیا به دست مسیحیان به این سرزمین آورده بودندــ آمیخته شد.
هنر حفصیان در حوزه های معماری و شهرسازی نمود بارزی یافته است. آنان بر رونق شهرهای ساحلی همچون تونس و سوسه افزودند و میراث مدنیت و شهرنشینی را که در حمله طایفه هلالیه (هلال.) تا حدی تضعیف شده بود، دوباره رونق بخشیدند. برای نمونه، توسعه شهر تونس به ویژه بازار آن با تأسیس سوق العطارین ، در جنب مسجدجامع در سال ۶۲۹، و تثبیت این شهر به پایتخت، در این دوره صورت گرفت. آنان بخش حاکم نشین شهر را، که به قصَبه شهرت یافت، تکمیل کردند (بسیم سلیم حکیم، ص۱۱۲، ۱۱۴). مسجد قصبه، مربوط به این دوره، نمونه آشکار تأثیرپذیری از معماری اندلسی است، به ویژه مناره آن با تزیینات گچ کاری.
آثار شاخص معماری
در حوزه کتاب آرایی، قرآن پنج جلدی وقفیِ مسجد قصبه، در تونس، که به خط معمول در مغرب جهان اسلام به نام قلم مغربی نوشته شده، گواهی بر شکوفایی خوشنویسی و کتاب آرایی در دوره حفصیان است.
هنر موسیقی
...