هنر دورهٔ قاجاریه به هنر، معماری و همهٔ آثار هنری دورهٔ سلسله قاجاریه که از حدود تاریخ ۱۱۶۰ هجری خورشیدی ( ۱۷۸۱ میلادی ) تا تاریخ ۱۳۰۴ هجری خورشیدی ( ۱۹۲۵ میلادی ) بر ایران حکومت می کردند اشاره می کند. رونق کارهای هنری در ایران یکی از آثار مثبت آرامش نسبی بود که در زمان حکومت آقا محمد خان و نوادگانش بر این کشور حاکم بود. با کشته شدن او، آشفتگی حاکم بر ایران به سرعت کاهش یافته و فرصت برای شکوفایی دوباره هنر فراهم گردید.
... [مشاهده متن کامل]
تجربه مواجهه نزدیک جامعه ایران با غرب و هنر آن از میانه دوران قاجار آغاز شد. پادشاهی فتحعلی شاه و محمد شاه، سرآغاز واردات گسترده کالاهای اروپایی به ایران از جمله نقاشی ها و کارهای هنری بود. دوران ناصرالدین شاه زمان اوج واردات گسترده از غرب و سفر چند باره پادشاه به کشورهای «فرنگی» بود. در همین هنگام همچنین، جهان گردان خارجی برای دیدن و تجربهٔ آنچه «شرق اسرارآمیز» دانسته می شد به کشورهای خاورمیانه سفر می کردند و ارتباط های فرهنگی میان جامعهٔ ایران و نخبگان آن با کشورهای اروپایی افزون شد.
امروزه برخی هنرمندان معاصر ایرانی در چارچوب پست مدرنیسم، عناصر زیبایی شناسی دوره قاجار را در آثار خود بازآفرینی می کنند. از جمله آن ها می توان به منیر شاهرودی فرمانفرمائیان، شادی قدیریان، آیدین آغداشلو، بهمن جلالی، احمد میرزازاده، لادن بروجردی و سیامک فیلی زاده، اشاره کرد.
شاهان قاجار برای تصویب و محکم کردن موقعیت خود، توجه زیادی به هنرهای تجسمی نشان دادند. تصاویر عمومی در هنر سلسلهٔ قاجاریه، رابطه ای با تاریخ ایران باستان و دولت های آن دوران داشت و همچنین هویت نوین آن ها، مدرن و اصلاح طلب بود؛ عنوانی که خود نیازمند تغییرات در حکومت و پذیرش تکنولوژی بود. در هنر نیز تکنیک های جدیدی مانند لیتوگرافی و عکاسی و کاربردهای نوآورانه آن ها مانند استفاده در مثل پرتره و نقاشی رنگ و روغن، حمایت می شد.
جستار اصلی: مکتب نقاشی قاجار
در میانه سده نوزدهم میلادی، نامدارترین نقاش ایرانی ابوالحسن خان غفاری معروف به «صنیع الملک» بود که توانایی بدیعی درکشیدن دقیق چهره سرشناسان آن هنگام ایران داشت. وی دانش آموخته رم و پاریس بود و آثار مهمی چون «شاهزاده اردشیر میرزا، فرماندار تهران» ( اکنون در موزه لوور ) را پدیدآورد. وی با این اثر نخستین نشانه های بارز جدایی نقاشی ایران از فرم های کهن را به نمایش گذاشت.
... [مشاهده متن کامل]
تجربه مواجهه نزدیک جامعه ایران با غرب و هنر آن از میانه دوران قاجار آغاز شد. پادشاهی فتحعلی شاه و محمد شاه، سرآغاز واردات گسترده کالاهای اروپایی به ایران از جمله نقاشی ها و کارهای هنری بود. دوران ناصرالدین شاه زمان اوج واردات گسترده از غرب و سفر چند باره پادشاه به کشورهای «فرنگی» بود. در همین هنگام همچنین، جهان گردان خارجی برای دیدن و تجربهٔ آنچه «شرق اسرارآمیز» دانسته می شد به کشورهای خاورمیانه سفر می کردند و ارتباط های فرهنگی میان جامعهٔ ایران و نخبگان آن با کشورهای اروپایی افزون شد.
امروزه برخی هنرمندان معاصر ایرانی در چارچوب پست مدرنیسم، عناصر زیبایی شناسی دوره قاجار را در آثار خود بازآفرینی می کنند. از جمله آن ها می توان به منیر شاهرودی فرمانفرمائیان، شادی قدیریان، آیدین آغداشلو، بهمن جلالی، احمد میرزازاده، لادن بروجردی و سیامک فیلی زاده، اشاره کرد.
شاهان قاجار برای تصویب و محکم کردن موقعیت خود، توجه زیادی به هنرهای تجسمی نشان دادند. تصاویر عمومی در هنر سلسلهٔ قاجاریه، رابطه ای با تاریخ ایران باستان و دولت های آن دوران داشت و همچنین هویت نوین آن ها، مدرن و اصلاح طلب بود؛ عنوانی که خود نیازمند تغییرات در حکومت و پذیرش تکنولوژی بود. در هنر نیز تکنیک های جدیدی مانند لیتوگرافی و عکاسی و کاربردهای نوآورانه آن ها مانند استفاده در مثل پرتره و نقاشی رنگ و روغن، حمایت می شد.
جستار اصلی: مکتب نقاشی قاجار
در میانه سده نوزدهم میلادی، نامدارترین نقاش ایرانی ابوالحسن خان غفاری معروف به «صنیع الملک» بود که توانایی بدیعی درکشیدن دقیق چهره سرشناسان آن هنگام ایران داشت. وی دانش آموخته رم و پاریس بود و آثار مهمی چون «شاهزاده اردشیر میرزا، فرماندار تهران» ( اکنون در موزه لوور ) را پدیدآورد. وی با این اثر نخستین نشانه های بارز جدایی نقاشی ایران از فرم های کهن را به نمایش گذاشت.
