هنر بوم شناختی، که به آن هنر زیست محیطی نیز گفته می شود، در بر گیرندهٔ چندین رویکرد و فرم مختلف هنری است که به تعامل با محیط زیست می پردازند یا آن را بازنمایی می کنند. [ ۱] این سبک هنری، محدود به بازهٔ زمانی چندان مشخصی نیست و شامل قلمرو نسبتاً وسیعی از فعالیت های هنری می شود؛ شباهت کلیدی میان فعالیت هایی که تحت این نام دسته بندی می شوند، نحوهٔ تعامل آنها با طبیعت و محیط زیست است. [ ۲] [ ۳]
این سبک به صورت منسجم تر نخستین بار در سال ۱۹۶۸ مطرح شد. آلن سانفیست ( Alan Sonfist ) از پیروان و فعالان این هنر بود.
منبع شناسی مطالعات هنر زیست محیطی:
اصطلاح هنر زیست محیطی در ادبیات پژوهشی فارسی نخستین بار توسط برومند و ناصری ( ۱۳۹۹ ) در پژوهشی با عنوان "بررسی جلوه های آب در هنر زیست محیطی ( مورد مطالعه: ادبیات منظو معاصر فارسی ) "[ ۴] به کار رفت و سپس در مقاله ای با عنوان «نومفهوم پردازی هنر زیست محیطی» توسط برومند و فراشی تکمیل و تبیین گردید. [ ۵]
در پژوهش برومند و فراشی ( ۱۴۰۰ ) جریان کنش گرانه هنری هنر برای محیط زیست، هنر اکولوژیک، هنر ارگانیک و هنر سبز ذیل نومفهوم «هنر زیست محیطی» معرفی، دسته بندی و مبانی آن تبیین شد. نتایج این تحقیق نشان داد هنرمندان این جریان هنری همسو با سایر فعالان محیط زیست، به بحران های محیط زیست همچون انقراض گسترده گونه های حیات وحش، گرمایش جهانی، بحران زباله و بسیاری مسائل و چالش های دیگر معترض بودند. در این جستار تلاش شده تا به آثار این هنرمندان در شاخه های مختلف ادبیات، هنرهای تجسمی، هنرهای آوائی، هنرهای نمایشی و معماری به تفصیل پرداخته شود. این گونه هنری ذاتاً تحول خواه و اخلاق محور است و مهم ترین رسالت آن را می توان آگاه سازی و آموزش محیط زیستی برشمرد. اگر مردم در سراسر جهان به وسیله هنر محیط زیستی با مسائل و بحران های محیط زیستی آشنا شوند و آموزش غیرمستقیم ببینند، می توانند در مدیریت و مدیریت این بحران ها نقش سازنده ای ایفا کنند. [ ۵]
در پژوهش برومند و ناصری ( ۱۳۹۹ ) پس از بازتعریف اجمالی «هنر محیط زیستی»، ادبیات به عنوان شاخه مهمی از آن تبیین شد. در راستای فهم دقیق تر علل توجه هنرمند معاصر به پدیده آب، ابتدا فرهنگ ایرانی - اسلامی در هردو بعد تأثیرگذار کهن الگوهای ملی و اندیشه های دینی بررسی و سپس نگاه ادبیات منظوم کلاسیک به پدیده آب به عنوان مقدمه تحصیل رویکرد معاصر تشریح گردید. در ادامه پس از مرور آثار هنرمندان معاصر، بیست و یک نمونه اثر شاخص انتخاب و بررسی شد. همگی این آثار در تشریح دیدگاه «هنر محیط زیستی» جهت کاربست مفاهیم هنر در خدمت حفاظت از عنصر حیات بخش آب با موضوعاتی از قبیل «نگاه صرفاً زیبایی شناسانه به آب»، «اهمیت آب برای بقای حیات وحش»، «آب به عنوان نماد حیات»، «تشریح تجربه آب به عنوان تجربه طبیعت»، «آب به عنوان شوینده چهره طبیعت»، «هشدار در جهت آلوده نساختن گوهر آب»، «تغییر رژیم های هیدرولوژِیک و توسعه ناپایدار»، «خشکسالی و بحران کم آبی»، «مقایسه وضعیت موجود با گذشته»، «خشک شدن رودخانه ها، دریاچه ها و تالاب ها» و «مطالبه آموزش محیط زیستی در راستای حفاظت از آب» را منعکس می ساختند. دسترسی به این مقاله:[ ۶] [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین سبک به صورت منسجم تر نخستین بار در سال ۱۹۶۸ مطرح شد. آلن سانفیست ( Alan Sonfist ) از پیروان و فعالان این هنر بود.
منبع شناسی مطالعات هنر زیست محیطی:
اصطلاح هنر زیست محیطی در ادبیات پژوهشی فارسی نخستین بار توسط برومند و ناصری ( ۱۳۹۹ ) در پژوهشی با عنوان "بررسی جلوه های آب در هنر زیست محیطی ( مورد مطالعه: ادبیات منظو معاصر فارسی ) "[ ۴] به کار رفت و سپس در مقاله ای با عنوان «نومفهوم پردازی هنر زیست محیطی» توسط برومند و فراشی تکمیل و تبیین گردید. [ ۵]
در پژوهش برومند و فراشی ( ۱۴۰۰ ) جریان کنش گرانه هنری هنر برای محیط زیست، هنر اکولوژیک، هنر ارگانیک و هنر سبز ذیل نومفهوم «هنر زیست محیطی» معرفی، دسته بندی و مبانی آن تبیین شد. نتایج این تحقیق نشان داد هنرمندان این جریان هنری همسو با سایر فعالان محیط زیست، به بحران های محیط زیست همچون انقراض گسترده گونه های حیات وحش، گرمایش جهانی، بحران زباله و بسیاری مسائل و چالش های دیگر معترض بودند. در این جستار تلاش شده تا به آثار این هنرمندان در شاخه های مختلف ادبیات، هنرهای تجسمی، هنرهای آوائی، هنرهای نمایشی و معماری به تفصیل پرداخته شود. این گونه هنری ذاتاً تحول خواه و اخلاق محور است و مهم ترین رسالت آن را می توان آگاه سازی و آموزش محیط زیستی برشمرد. اگر مردم در سراسر جهان به وسیله هنر محیط زیستی با مسائل و بحران های محیط زیستی آشنا شوند و آموزش غیرمستقیم ببینند، می توانند در مدیریت و مدیریت این بحران ها نقش سازنده ای ایفا کنند. [ ۵]
در پژوهش برومند و ناصری ( ۱۳۹۹ ) پس از بازتعریف اجمالی «هنر محیط زیستی»، ادبیات به عنوان شاخه مهمی از آن تبیین شد. در راستای فهم دقیق تر علل توجه هنرمند معاصر به پدیده آب، ابتدا فرهنگ ایرانی - اسلامی در هردو بعد تأثیرگذار کهن الگوهای ملی و اندیشه های دینی بررسی و سپس نگاه ادبیات منظوم کلاسیک به پدیده آب به عنوان مقدمه تحصیل رویکرد معاصر تشریح گردید. در ادامه پس از مرور آثار هنرمندان معاصر، بیست و یک نمونه اثر شاخص انتخاب و بررسی شد. همگی این آثار در تشریح دیدگاه «هنر محیط زیستی» جهت کاربست مفاهیم هنر در خدمت حفاظت از عنصر حیات بخش آب با موضوعاتی از قبیل «نگاه صرفاً زیبایی شناسانه به آب»، «اهمیت آب برای بقای حیات وحش»، «آب به عنوان نماد حیات»، «تشریح تجربه آب به عنوان تجربه طبیعت»، «آب به عنوان شوینده چهره طبیعت»، «هشدار در جهت آلوده نساختن گوهر آب»، «تغییر رژیم های هیدرولوژِیک و توسعه ناپایدار»، «خشکسالی و بحران کم آبی»، «مقایسه وضعیت موجود با گذشته»، «خشک شدن رودخانه ها، دریاچه ها و تالاب ها» و «مطالبه آموزش محیط زیستی در راستای حفاظت از آب» را منعکس می ساختند. دسترسی به این مقاله:[ ۶] [ ۴]
wiki: هنر بوم شناختی