هنر بتن ( به فرانسوی: Art Concret ) یک مجلهٔ هنری فرانسوی زبان تک شماره ای بود که در سال ۱۹۳۰ میلادی در پاریس منتشر شد. این مجله وسیله ای برای گروهی از هنرمندان انتزاعی بود که می خواستند خود را از دیگران متمایز کنند که در اطراف مجلۀ «دایره و مربع» جمع شده بودند. در نهایت بیشتر در هر دو گروه در انجمن گسترده تر هنرمندان غیر فیگوراتیو، انتزاع - آفرینش ادغام شدند. مقالات در هنر بتن از هنر کاملاً هندسی، عاری از تفسیر شخصی و مبتنی بر ریاضیات دفاع می کردند. همچنین واژگان شلخته و نادرست نقد هنر معاصر را به سخره می گرفت. مفهوم هنر کانکریت ( هنر بتن ) که توسط این مجله حمایت می شد، پس از آن توسط هنرمندان دیگر مورد توجه قرار گرفت و در سطح بین المللی تأثیرگذار شد.
با قدرت فزایندهٔ سوررئالیسم، هنرمندان انتزاعی ساکن پاریس احساس کردند که باید سبک دلخواه خود را ابراز کنند و شروع به بحث در مورد ایجاد یک جبههٔ متحد کردند. تئو وان دوسبرگ در ابتدا با خواکین تورس - گارسیا در چنین گفتگوهایی شرکت کرده بود، اما از معیارهای دقیق ناکافی برای نوع کاری که باید گنجانده شود، شکایت داشت. در نهایت او استدلال را باخت و تورس - گارسیا به میشل سوفر در ایجاد گروه فراگیرتر دایره و مربع در سال ۱۹۲۹ میلادی پیوست. [ ۱]
در طول جنگ لفظی که پس از آن دنبال شد وان دوسبرگ، سوفر را به «آشفتگی فکری که شایسته دلالان و منتقدان هنری است»[ ۲] متهم کرد و سعی کرد گروه رقیبی را که بیشتر مطابق با دیدگاه او دربارۀ آنچه هنر انتزاعی باید باشد، با خود همراه سازد. لوون آرتور توتونجیان ارمنی، اتو گوستاف کارلسوند سوئدی و ژان هلیون فرانسوی به او پیوستند. وان دوسبرگ نسخه ای از یک مانیفست را که در آن موضع خود را در مورد هنر انتزاعی بیان می کرد ( در نهایت تحت عنوان «اساس نقاشی بتن» ) برای فردریش فوردمبرگه - گیلدوارت فرستاد که وی از امضای آن خودداری کرد. تا آن زمان، گروه جدید قرار بود گروه بندی ۶٬۶[ ۳] نامیده شود اما هرگز به این تعداد نرسید. هنگامی که مانیفست تحت عنوان جدید خود منتشر شد، تنها توسط توتونجیان، کارلسوند، وان دوسبرگ و هلیون، با اضافه شدن مارسل وانتز ( ۱۹۷۹–۱۹۱۱ میلادی ) تایپوگراف نوجوان هلیون، امضاء شد. در همین حال، رویکرد ناموفقی به والمار شواب در نظر گرفته شده بود، او در حالی که مایل بود آثارش در مجله دیده شود، اما از سویی به شدت تمایلی به گذاشتن نام خود بر روی هر چیزی تا این حد رسمی نداشت. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا قدرت فزایندهٔ سوررئالیسم، هنرمندان انتزاعی ساکن پاریس احساس کردند که باید سبک دلخواه خود را ابراز کنند و شروع به بحث در مورد ایجاد یک جبههٔ متحد کردند. تئو وان دوسبرگ در ابتدا با خواکین تورس - گارسیا در چنین گفتگوهایی شرکت کرده بود، اما از معیارهای دقیق ناکافی برای نوع کاری که باید گنجانده شود، شکایت داشت. در نهایت او استدلال را باخت و تورس - گارسیا به میشل سوفر در ایجاد گروه فراگیرتر دایره و مربع در سال ۱۹۲۹ میلادی پیوست. [ ۱]
در طول جنگ لفظی که پس از آن دنبال شد وان دوسبرگ، سوفر را به «آشفتگی فکری که شایسته دلالان و منتقدان هنری است»[ ۲] متهم کرد و سعی کرد گروه رقیبی را که بیشتر مطابق با دیدگاه او دربارۀ آنچه هنر انتزاعی باید باشد، با خود همراه سازد. لوون آرتور توتونجیان ارمنی، اتو گوستاف کارلسوند سوئدی و ژان هلیون فرانسوی به او پیوستند. وان دوسبرگ نسخه ای از یک مانیفست را که در آن موضع خود را در مورد هنر انتزاعی بیان می کرد ( در نهایت تحت عنوان «اساس نقاشی بتن» ) برای فردریش فوردمبرگه - گیلدوارت فرستاد که وی از امضای آن خودداری کرد. تا آن زمان، گروه جدید قرار بود گروه بندی ۶٬۶[ ۳] نامیده شود اما هرگز به این تعداد نرسید. هنگامی که مانیفست تحت عنوان جدید خود منتشر شد، تنها توسط توتونجیان، کارلسوند، وان دوسبرگ و هلیون، با اضافه شدن مارسل وانتز ( ۱۹۷۹–۱۹۱۱ میلادی ) تایپوگراف نوجوان هلیون، امضاء شد. در همین حال، رویکرد ناموفقی به والمار شواب در نظر گرفته شده بود، او در حالی که مایل بود آثارش در مجله دیده شود، اما از سویی به شدت تمایلی به گذاشتن نام خود بر روی هر چیزی تا این حد رسمی نداشت. [ ۴]
wiki: هنر بتن