هنر آفریقایی. منظور از اصطلاح هنر آفریقایی، هنر آفریقای زیر صحرا است و منظور هنر کشورهای شمال آفریقا نیست. کشورهای ساحلی مدیترانه شمال آفریقا دارای هنری متفاوت نسبت به دیگر کشورهای آفریقا هستند. اپا ماسک، آجرا ایفا، تندیس آکوآبا، هنر بیجاگو، فرهنگ نوک در نیجریه، هنر آکان، هنر چیوارا و هنر یوروبا نمونه هایی از هنر آفریقایی هستند.
هنر آفرقایی صاحب هنری منضبط و سنت گرا با محتوایی آئینی و زیبایی صوری و انتزاعی خاص هر قوم و قبیله بود.
هنر آفریقایی به دو نوع تقسیم بندی می شود:
• هنر درباری ( به خصوص ایفه وبنین ) ، که یادبودی و طبیعت گرایانه است و با موادی سخت مثل مفرغ، سنگ، سفال و چوب سخت ساخته می شود.
• هنر مفهومی که شامل کنده کاری بر روی چوب است ؛ ( مانند صورت ها و پیکره های نیاکان ) . این شیوه هنر اثر زیادی بر کار هنرمندان اروپایی داشته است . [ ۱]
هنرمندان در یک قبیله برای ساخت آثارشان از باورهای یکسان ایده می گرفتند. در مذاهب روح باور آفریقایی به هر موجود نیرویی حیاتی می بخشند و این گونه است که انسان ها با درک این نیروها و رویکرد صحیح به آن ها، می تواند آن ها را مورد استفاده قرار دهند. مردم برای اطمینان از بقا و تداوم این نیروها در قبیله خود باید به طور مداوم شعارهای مذهبی به جا بیاورند. برای بهره برداری از نیروهای حیاتی از صورتک ها و تندیس ها در جهت ارتباط با دنیای ارواح و پرستش اجداد استفاده می شده است. هنرمند آفریقایی در چارچوب میثاق های صوری که معین بود، کار می کرد و به کار خود مفهوم می داد و قدرتی پویا به آن می بخشید به گونه ای که نیرو گیردوجان پیدا کند. در نتیجه او موضوعش را نه واقعگرایانه و نه الزاماً با صور «زیبا» خلق می کند. سر پیکره معمولاً بزرگ و بی تناسب ساخته می شود؛ چون سر جایگاه نیروی زندگی و از مهم ترین بخش های بدن محسوب می شود. تندیس ها دستان کوتاه و بدنی کشیده دارند چون از تنهٔ درخت تراشیده شده است. [ ۱]
در جوامع قبیله ای آفریقا، هنرمندان عموما حرفه ای بودند و طبق سفارش رئیس قبیله، ریش سفید دهکده یا بزرگ خانواده کار می کردند. بیشتر آنان از احترام برخوردار بودند و در برخی مناطق هم جنبهٔ مذهبی یا سیاسی داشتند. حق هنرمند شدن نیز گاهی در برخی خانواده ها موروثی بود. هنرمند در دروند کارآموزی دراز مدت می توانست اصلوب ها وقالب های سنتی بازنمایی وبیان، طرح های سنتی و آیین های مذهبی و اجتماعی را بیاموزد. اما در طول مواجهه با فرهنگ غربی این الگوی قبیله ای درهم ریخته شد. پس از آن، قالب های هنر قدیم معنا وکارکرد خود را از دست دادند و از بین رفتند. رفته رفته فعالیت هنری به راه تجارت و راه ارضای جهانگردان تبدیل شد و ارزش اصلی خود را از دست داد. البته در برخی نقاط آفریقا برای احیای هنرهایی بر اساس سنت های گذشته تلاش هایی صورت گرفت که گاه تلفیق صور بومی و اصول زیباشناسی مدرن در آن بارز است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهنر آفرقایی صاحب هنری منضبط و سنت گرا با محتوایی آئینی و زیبایی صوری و انتزاعی خاص هر قوم و قبیله بود.
هنر آفریقایی به دو نوع تقسیم بندی می شود:
• هنر درباری ( به خصوص ایفه وبنین ) ، که یادبودی و طبیعت گرایانه است و با موادی سخت مثل مفرغ، سنگ، سفال و چوب سخت ساخته می شود.
• هنر مفهومی که شامل کنده کاری بر روی چوب است ؛ ( مانند صورت ها و پیکره های نیاکان ) . این شیوه هنر اثر زیادی بر کار هنرمندان اروپایی داشته است . [ ۱]
هنرمندان در یک قبیله برای ساخت آثارشان از باورهای یکسان ایده می گرفتند. در مذاهب روح باور آفریقایی به هر موجود نیرویی حیاتی می بخشند و این گونه است که انسان ها با درک این نیروها و رویکرد صحیح به آن ها، می تواند آن ها را مورد استفاده قرار دهند. مردم برای اطمینان از بقا و تداوم این نیروها در قبیله خود باید به طور مداوم شعارهای مذهبی به جا بیاورند. برای بهره برداری از نیروهای حیاتی از صورتک ها و تندیس ها در جهت ارتباط با دنیای ارواح و پرستش اجداد استفاده می شده است. هنرمند آفریقایی در چارچوب میثاق های صوری که معین بود، کار می کرد و به کار خود مفهوم می داد و قدرتی پویا به آن می بخشید به گونه ای که نیرو گیردوجان پیدا کند. در نتیجه او موضوعش را نه واقعگرایانه و نه الزاماً با صور «زیبا» خلق می کند. سر پیکره معمولاً بزرگ و بی تناسب ساخته می شود؛ چون سر جایگاه نیروی زندگی و از مهم ترین بخش های بدن محسوب می شود. تندیس ها دستان کوتاه و بدنی کشیده دارند چون از تنهٔ درخت تراشیده شده است. [ ۱]
در جوامع قبیله ای آفریقا، هنرمندان عموما حرفه ای بودند و طبق سفارش رئیس قبیله، ریش سفید دهکده یا بزرگ خانواده کار می کردند. بیشتر آنان از احترام برخوردار بودند و در برخی مناطق هم جنبهٔ مذهبی یا سیاسی داشتند. حق هنرمند شدن نیز گاهی در برخی خانواده ها موروثی بود. هنرمند در دروند کارآموزی دراز مدت می توانست اصلوب ها وقالب های سنتی بازنمایی وبیان، طرح های سنتی و آیین های مذهبی و اجتماعی را بیاموزد. اما در طول مواجهه با فرهنگ غربی این الگوی قبیله ای درهم ریخته شد. پس از آن، قالب های هنر قدیم معنا وکارکرد خود را از دست دادند و از بین رفتند. رفته رفته فعالیت هنری به راه تجارت و راه ارضای جهانگردان تبدیل شد و ارزش اصلی خود را از دست داد. البته در برخی نقاط آفریقا برای احیای هنرهایی بر اساس سنت های گذشته تلاش هایی صورت گرفت که گاه تلفیق صور بومی و اصول زیباشناسی مدرن در آن بارز است. [ ۱]
wiki: هنر آفریقایی