هند غربی دانمارک ( دانمارکی: Dansk Vestindien ) یا آنتیل دانمارک، مستعمره ای متعلق به دانمارک در کارائیب بود که امروزه جزایر سنت توماس با مساحت ۸۳ کیلومتر مربع، سنت جان با مساحت ۴۹ کیلومتر مربع و سنت کرویکس با مساحت ۲۲۰ کیلومتر مربع را شامل می شود.
کمپانی هند غربی دانمارک در سال ۱۶۷۲ جزیره غیر مسکونی سنت تامس و در سال ۱۶۷۵ سنت جان را به تصرف خود درآورد. سنت کرویکس نیز در سال ۱۷۳۳ از کمپانی هند غربی فرانسه خریداری شد. هنگامی که شرکت دانمارکی در سال ۱۷۵۵ به ورشکستگی رسید، پادشاه دانمارک - نروژ کنترل مستقیم این سه جزیره را به دست گرفت. بریتانیا طی جنگ های ناپلئونی در سال های ۱۸۰۱ تا ۰۲ و ۱۸۰۷ تا ۱۸۱۵ جزیره های هند غربی دانمارک را اشغال کرد.
استعمارگران دانمارکی در هند غربی بهره برداری از مثلث تجارت را آغاز کردند که شامل صادرات سلاح گرم و کالاهای تولید شده دیگر به آفریقا در ازای برده داری جهت استفاده از نیروی کار آن ها در مزارع شکر کارائیب بود. مرحله نهایی مثلث صدور شکر و عرق نیشکر به دانمارک بود. اقتصاد هند غربی دانمارک وابسته به برده داری بود. پس از شورش ۱۸۴۸، برده داری به طور رسمی لغو شد که منجر به فروپاشی اقتصادی در مزارع شد.
در سال ۱۸۵۲، پارلمان دانمارک ابتدا به بررسی فروش این مستعمره که به طور فزاینده ای فاقد سوددهی بود، پرداخت. دانمارک چندین بار تلاش کرد تا هند غربی دانمارک را در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم به آمریکا و امپراتوری آلمان فروخته یا مبادله کند. این جزایر در نهایت در ۳۱ مارس ۱۹۱۷ به مبلغ ۲۵ میلیون دلار به آمریکا فروخته شدند، که دولت ایالات متحده کنترل آنها را به دست گرفت و نام این جزایر را به جزایر ویرجین ایالات متحده آمریکا تغییر داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکمپانی هند غربی دانمارک در سال ۱۶۷۲ جزیره غیر مسکونی سنت تامس و در سال ۱۶۷۵ سنت جان را به تصرف خود درآورد. سنت کرویکس نیز در سال ۱۷۳۳ از کمپانی هند غربی فرانسه خریداری شد. هنگامی که شرکت دانمارکی در سال ۱۷۵۵ به ورشکستگی رسید، پادشاه دانمارک - نروژ کنترل مستقیم این سه جزیره را به دست گرفت. بریتانیا طی جنگ های ناپلئونی در سال های ۱۸۰۱ تا ۰۲ و ۱۸۰۷ تا ۱۸۱۵ جزیره های هند غربی دانمارک را اشغال کرد.
استعمارگران دانمارکی در هند غربی بهره برداری از مثلث تجارت را آغاز کردند که شامل صادرات سلاح گرم و کالاهای تولید شده دیگر به آفریقا در ازای برده داری جهت استفاده از نیروی کار آن ها در مزارع شکر کارائیب بود. مرحله نهایی مثلث صدور شکر و عرق نیشکر به دانمارک بود. اقتصاد هند غربی دانمارک وابسته به برده داری بود. پس از شورش ۱۸۴۸، برده داری به طور رسمی لغو شد که منجر به فروپاشی اقتصادی در مزارع شد.
در سال ۱۸۵۲، پارلمان دانمارک ابتدا به بررسی فروش این مستعمره که به طور فزاینده ای فاقد سوددهی بود، پرداخت. دانمارک چندین بار تلاش کرد تا هند غربی دانمارک را در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم به آمریکا و امپراتوری آلمان فروخته یا مبادله کند. این جزایر در نهایت در ۳۱ مارس ۱۹۱۷ به مبلغ ۲۵ میلیون دلار به آمریکا فروخته شدند، که دولت ایالات متحده کنترل آنها را به دست گرفت و نام این جزایر را به جزایر ویرجین ایالات متحده آمریکا تغییر داد.
wiki: هند غربی دانمارک