هِمینگْوِی، اِرْنِسْت (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)(Hemingway, Ernest)
هِمینگْوِی، اِرْنِسْت
نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت اند که مضامین اصلی داستان های کوتاه و رمان های او را تشکیل می دهند، ازجمله وداع با اسلحه(۱۹۲۹)، زنگ ها برای که به صدا درمی آیند؟(۱۹۴۱)، و پیرمرد و دریا(۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتسر). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در پاریس اقامت گزید و در آن جا با نویسندگانی چون گرترود استاینو ازرا پاوندحشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، خورشید همچنان طلوع می کند(۱۹۲۷)، و رمان خاطره گونۀ مرگ در بعدازظهر(۱۹۳۲) به کار گرفت. وداع با اسلحه شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع زنگ ها برای که به صدا درمی آیند؟ در زمان جنگ های داخلی اسپانیا می گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در جنگ جهانی دوم در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک پارکِایلینویمتولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: سیلاب های بهاری(۱۹۲۶)، که هجویه ای است بر اثری از شروود اندرسون،تپه های سرسبز افریقا(۱۹۳۵) و ستون پنجمکه نمایش نامه ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «مردان بی زن» (۱۹۲۷)، «برنده سهمی ندارد» (۱۹۳۳) و «اولین چهل ونه» (۱۹۳۸). دلبستگی اش به شکار در داستان هایی نظیر برف های کلیمانجارو(۱۹۳۸) و زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر(۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت اند از ضیافت سیار(۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و جزیره هایی در جریان آب(۱۹۷۰).
هِمینگْوِی، اِرْنِسْت
نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت اند که مضامین اصلی داستان های کوتاه و رمان های او را تشکیل می دهند، ازجمله وداع با اسلحه(۱۹۲۹)، زنگ ها برای که به صدا درمی آیند؟(۱۹۴۱)، و پیرمرد و دریا(۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتسر). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در پاریس اقامت گزید و در آن جا با نویسندگانی چون گرترود استاینو ازرا پاوندحشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، خورشید همچنان طلوع می کند(۱۹۲۷)، و رمان خاطره گونۀ مرگ در بعدازظهر(۱۹۳۲) به کار گرفت. وداع با اسلحه شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع زنگ ها برای که به صدا درمی آیند؟ در زمان جنگ های داخلی اسپانیا می گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در جنگ جهانی دوم در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک پارکِایلینویمتولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: سیلاب های بهاری(۱۹۲۶)، که هجویه ای است بر اثری از شروود اندرسون،تپه های سرسبز افریقا(۱۹۳۵) و ستون پنجمکه نمایش نامه ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «مردان بی زن» (۱۹۲۷)، «برنده سهمی ندارد» (۱۹۳۳) و «اولین چهل ونه» (۱۹۳۸). دلبستگی اش به شکار در داستان هایی نظیر برف های کلیمانجارو(۱۹۳۸) و زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر(۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت اند از ضیافت سیار(۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و جزیره هایی در جریان آب(۱۹۷۰).
wikijoo: همینگوی،_ارنست_(۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)