همگرایی

[ویکی فقه] از دیدگاه قرآن کریم، انسان ها وحدت در خلقت دارند، چون خداوند آنها را از «نفس واحده» آفریده است.
در این مقاله نگرش قرآن به همگرایی و وحدت میان انسان ها و عوامل بر هم زننده آن مورد بررسی قرار گرفته است. از دیدگاه قرآن، انسان ها در آفرینش از یک گوهرند و وحدت دارند، یعنی همه از حضرت آدم به وجود آمدند، لیکن به سبب امتحان بشر و ظهور استعدادها و ظرفیت های او و نیز حسد و دنیاطلبی، فرقه گرایی، تفرقه افکنی های دشمنان و بدخواهان، القائات شیطانی، مسخره کردن متقابل افراد و گروه ها، دادن لقب های زشت به یکدیگر و سوء ظن به یکدیگر، این وحدت فرو پاشیده است.قرآن کریم برای تحقق دوباره امت واحد، این مؤلفه ها را پیشنهاد می دهد: اخوت بین مسلمانان، مودت مسلمانان، الفت بین مسلمانان، رحمت مسلمانان در قبال همدیگر، رافت بین مسلمانان، عفو، فضل، صفح، اصلاح، تعارف، احترام به سایر ادیان و پیامبران الهی و رد انحصارطلبی گروهی خاص در مورد خداوند.
مقدمه
آیا انسان ها ذاتا از یکدیگر بیگانه اند یا در ذات خود به همکاری و همگرایی تمایل دارند؟ در صورت همگرایی ذاتی انسان ها، چه عواملی باعث تفرقه و واگرایی و فروپاشی وحدت می شود؟ به نظر می رسد با توجه به آموزه های اسلامی، دلایل فراوانی مبنی بر وجود زمینه ها و عناصر همگرایی، وفاق، اتحاد و تعاون و در یک کلام امت واحده در انسان ها وجود دارد که در این مقاله به مطالعه و بررسی این موضوع می پردازیم.
مراد از وحدت انسان ها
منظور از «وحدت انسان ها»، توحید اعتقادی و دینی و کنار گذاشتن اختلافات فکری و اعتقادی و سلیقه ای میان آنها نیست، بلکه مراد این است که با حفظ این اختلافات، نسبت به هم همدلی پیدا کنند و به حقوق یکدیگر احترام بگذارند و مصالح متقابل را رعایت کنند. همچنین منظور از «وحدت امت اسلامی»، وحدت مواضع اعتقادی و فقهی و عدم بیان آنها نیست، بلکه مقصود این است که نخست فرقه های اسلامی به طور صحیح یکدیگر را بشناسند، از مواضع فکری و اعتقادی هم کاملا مطلع شوند و برای حفظ و گسترش کیان اسلام از نزاعی که قرآن کریم آن را نهی کرده «ولا تنازعوا فتفشلوا وتذهب ریحکم» بپرهیزند و برای دفاع از ساحت قرآن و اصول ثابت و مشترک اسلامی، ید واحده باشند.از دیدگاه قرآن کریم، انسان ها وحدت در خلقت دارند، چون خداوند آنها را از «نفس واحده» آفریده است.«نفس» به معنای عین است و نفس هر شئ یعنی عین آن شئ، و نفس انسان آن چیزی است که قوام انسان به آن است و انسان به واسطه آن، انسان است و آن مجموع روح و جسم انسان در این دنیا و روح به تنهایی در برزخ است.
نفس واحده در قرآن
...

هَمگرایی (convergence)
در ریاضیات، خاصیتی در دنباله ها، سری های نامتناهی، حاصل ضرب هاو غیره، به معنی داشتن حد. مثلاً همگرایی سری نامتناهی به این معنی است که مجموع n جملۀ اول آن، وقتی n به سوی بی نهایت می رود، به حد مشخصی میل کند. این حد را مجموع سریمی نامند. نیز ← سِری؛ دنباله