همکاری علمی[ ۱] یا همکاری پژوهشی شامل فعالیت های پژوهشی می شود که توسط چند پژوهشگر با استفاده از یک روش کارآمد و هماهنگ برای رسیدن به اهداف پژوهشی انجام می شود.
نتایج حاصل از این تعریف این گونه برشمرده می شود:
• هدف پژوهشی مشترک، الزاماً پیش فرضی برای همکاری نیست. یک پژوهشگر ممکن است با توجه به علاقه شخصی خود دست به همکاری بزند. یعنی ممکن است فقط تمایلی شخصی برای کمک به پژوهشگری دیگر منجر به همکاری پژوهشی شود؛
• همکاری ها با توجه به فعالیت ها تعریف می شوند و نه افراد همکار آن؛ به این ترتیب می توان تصمیم گرفت که آیا حامیان مالی، دستیاران فنی، و دیگر افرادی که در انجام یک پژوهش کمک کرده اند، شامل همکاران می شوند یا نه. با توجه به تعریف کلی ارائه شده، افرادی جزو همکاران پژوهشی به حساب می آیند که فعالیت پژوهشی را اداره کنند، یعنی فعالیتی که هدف از آن خلق دانش نوین است؛ و
• مفهوم همکاری تنها زمانی باید به کار برده شود که فعالیت پژوهشی، تعاملات فردی را دربر بگیرد. از این رو، ارتباطات رسمی یا استناد به پژوهشگران دیگر از این دسته به حساب نمی آید. اما چون برای انجام هر پژوهش از کارهای پیشین پژوهشگران استفاده می شود هر پژوهش علمی در ابعادی که دارد می تواند گونه ای از همکاری تلقی شود. حال آن که تولید دانش جمعی بر اساس ارتباطات رسمی متفاوت از همکاری انجام شده در قالب یک فعالیت اجتماعی است. [ ۲]
علم محصول کنجکاوی، تفکر، تعقل، خرد و تجربه فردی و گروهی است و همه ملت های جهان در تولید آن نقش دارند. علم را از نگاه تولید می توان به دو دسته تقسیم کرد:
• تولید علمی فردی: فرایندی است که پدیدآورنده، از ایده نخستین تا ارائه محصول فکری خود به جامعه، همه فعالیت های علمی را به طور مستقل و انفرادی طی می کند.
• تولید علمی گروهی: فرایندی است که یک گروه، مرکب از چند پدیدآورنده طی می کند تا یک اثر فکری به صورت گروهی تولید شود و به ثمر برسد. در این فرایند هر یک از اعضای گروه در تولید آن اثر انجام وظیفه می کنند. تولید علمی گروهی به معنای همکاری افراد مناسب، در زمان مناسب، برای انجام کار علمی مناسب است که موجب افزایش نوآوری، خلاقیت، و پیشرفت گروه می شود. این امر نیازمند ارتباط پابدار، دوسویه و نزدیک بین اعضای گروه است. ( نوروزی و ولایتی، ۱۳۸۸، ص. ۱۶ )
«نهضت همکاری علمی» جایگاه ویژه ای در فرایند توسعه علمی دارد. توسعه علمی و کسب دستاوردهای پژوهشی بزرگ به مشارکت و همکاری همه پژوهشگران و دانشمندان نیازمند است. بدین سبب، مشارکت و همکاری یکی از سازوکارهای توسعه علمی به شمار می رود و نقش کلیدی در همه حوزه های علمی دارد و موجبات شکوفایی و بالندگی را فراهم می نماید. بهره گیری از شیوه همکاری علمی، رضایت نهایی را به همراه دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنتایج حاصل از این تعریف این گونه برشمرده می شود:
• هدف پژوهشی مشترک، الزاماً پیش فرضی برای همکاری نیست. یک پژوهشگر ممکن است با توجه به علاقه شخصی خود دست به همکاری بزند. یعنی ممکن است فقط تمایلی شخصی برای کمک به پژوهشگری دیگر منجر به همکاری پژوهشی شود؛
• همکاری ها با توجه به فعالیت ها تعریف می شوند و نه افراد همکار آن؛ به این ترتیب می توان تصمیم گرفت که آیا حامیان مالی، دستیاران فنی، و دیگر افرادی که در انجام یک پژوهش کمک کرده اند، شامل همکاران می شوند یا نه. با توجه به تعریف کلی ارائه شده، افرادی جزو همکاران پژوهشی به حساب می آیند که فعالیت پژوهشی را اداره کنند، یعنی فعالیتی که هدف از آن خلق دانش نوین است؛ و
• مفهوم همکاری تنها زمانی باید به کار برده شود که فعالیت پژوهشی، تعاملات فردی را دربر بگیرد. از این رو، ارتباطات رسمی یا استناد به پژوهشگران دیگر از این دسته به حساب نمی آید. اما چون برای انجام هر پژوهش از کارهای پیشین پژوهشگران استفاده می شود هر پژوهش علمی در ابعادی که دارد می تواند گونه ای از همکاری تلقی شود. حال آن که تولید دانش جمعی بر اساس ارتباطات رسمی متفاوت از همکاری انجام شده در قالب یک فعالیت اجتماعی است. [ ۲]
علم محصول کنجکاوی، تفکر، تعقل، خرد و تجربه فردی و گروهی است و همه ملت های جهان در تولید آن نقش دارند. علم را از نگاه تولید می توان به دو دسته تقسیم کرد:
• تولید علمی فردی: فرایندی است که پدیدآورنده، از ایده نخستین تا ارائه محصول فکری خود به جامعه، همه فعالیت های علمی را به طور مستقل و انفرادی طی می کند.
• تولید علمی گروهی: فرایندی است که یک گروه، مرکب از چند پدیدآورنده طی می کند تا یک اثر فکری به صورت گروهی تولید شود و به ثمر برسد. در این فرایند هر یک از اعضای گروه در تولید آن اثر انجام وظیفه می کنند. تولید علمی گروهی به معنای همکاری افراد مناسب، در زمان مناسب، برای انجام کار علمی مناسب است که موجب افزایش نوآوری، خلاقیت، و پیشرفت گروه می شود. این امر نیازمند ارتباط پابدار، دوسویه و نزدیک بین اعضای گروه است. ( نوروزی و ولایتی، ۱۳۸۸، ص. ۱۶ )
«نهضت همکاری علمی» جایگاه ویژه ای در فرایند توسعه علمی دارد. توسعه علمی و کسب دستاوردهای پژوهشی بزرگ به مشارکت و همکاری همه پژوهشگران و دانشمندان نیازمند است. بدین سبب، مشارکت و همکاری یکی از سازوکارهای توسعه علمی به شمار می رود و نقش کلیدی در همه حوزه های علمی دارد و موجبات شکوفایی و بالندگی را فراهم می نماید. بهره گیری از شیوه همکاری علمی، رضایت نهایی را به همراه دارد.
wiki: همکاری علمی