هموفیلوس آنفلوانزا. هموفیلوس آنفلوآنزا یا باسیل فیفر ( به لاتین: Pfeiffer's bacillus ) یا باسیل آنفلوآنزا ( به لاتین: Bacillus influenzae ) ، باسیل های گرم منفی ای هستند؛ که اولین بار در یک اپیدمی آنفلوآنزا در سال ۱۸۹۲ توسط ریچارد فایفر توصیف شدند. هموفیلوس آنفلوآنزا عضوی از خانواده پاستورلاسیه است. این باکتری، هوازی است اما می تواند در حالت بی هوازی اختیاری نیز رشد کند. [ ۱] هموفیلوس آنفلوآنزا به اشتباه تا سال ۱۹۳۳ به عنوان عامل آنفلوآنزا در نظر گرفته می شد؛ تا اینکه عامل ویروسی آنفلوآنزا کشف شد. با این وجود، هموفیلوس آنفلوآنزا می تواند بیماری های گوناگونی را در انسان ایجاد کند. هموفیلوس آنفلوآنزا، اولین موجودی است که ژنوم آن به طور کامل و به روش ژن به ژن در سال ۱۹۹۵ تعیین توالی شد.
هموفیلوس آنفلوآنزا به دو شکل کپسول دار و بی کپسول دیده می شود. سویه های کپسول دار بر اساس آنتی ژنهای کپسولی به ۶ گروه a, b، c, d، e, f تقسیم بندی می شوند. [ ۲] تنوع ژنتیکی در سویه های بدون کپسول بیش از سویه های کپسول دار است. سویه های دارای کپسول سروتیپ b یا به اصطلاح Hib، از مهم ترین سویه های ایجادکننده بیماری ( مانند اپی گلوتیت ) هستند. کپسول موجب مقاومت نسبت به فاگوسیتوز و سیستم کمپلمان می شود. سویه های بدون کپسول، ویژگی های تهاجمی کمتری دارند. [ ۳]
هموفیلوس آنفلوآنزا بر اساس واکنش های بیوشیمیایی تولید اندول، فعالیت اوره آزی و فعالیت اورنیتین دکربوکسیلازی به ۸ بیوتیپ ( I تا VIII ) تقسیم بندی می شود. بیشتر موارد مننژیت هموفیلوس آنفلوآنزا مربوط به بیوتیپ I است.
بیشتر سویه های هموفیلوس آنفلوآنزا فرصت طلب هستند. آن ها بدون ایجاد بیماری در بدن میزبان زندگی می کنند. در شرایط خاص مانند بیماری های ویروسی، کاهش سیستم ایمنی بدن، التهابات مزمن مانند آلرژی ها، باکتری فعال می شود. بیشتر عفونت های هموفیلوس در کودکان و نوزادان دیده می شود. هموفیلوس آنفلوآنزا تیپ b، عفونت هایی مانند باکتریمی ( عفونت خون ) ، پنومونی و مننژیت ایجاد می کنند. گاهی اوقات نیز موجب سلولیت، اپی گلوتیت، استئومیلیت و آرتریت عفونی می شوند. سویه های غیرکپسول دار موجب عفونت گوش، التهاب ملتحمه، سینوزیت و پنومونی در کودکان می شوند. [ ۲]
تشخیص بیماری از طریق کشت یا آگلوتیناسیون لاتکس صورت می گیرد. هنگامی که باکتری از مناطق استریل بدن جدا شود، تشخیص قطعی خواهد بود. اگر باکتری از حلق یا خلط جدا شود نشان دهنده بیماری نیست زیرا افراد غیر بیمار نیز ممکن است حامل بدون علامت باکتری باشند اما اگر از مایع مغزی - نخاعی یا خون جدا شود بیانگر عفونت است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهموفیلوس آنفلوآنزا به دو شکل کپسول دار و بی کپسول دیده می شود. سویه های کپسول دار بر اساس آنتی ژنهای کپسولی به ۶ گروه a, b، c, d، e, f تقسیم بندی می شوند. [ ۲] تنوع ژنتیکی در سویه های بدون کپسول بیش از سویه های کپسول دار است. سویه های دارای کپسول سروتیپ b یا به اصطلاح Hib، از مهم ترین سویه های ایجادکننده بیماری ( مانند اپی گلوتیت ) هستند. کپسول موجب مقاومت نسبت به فاگوسیتوز و سیستم کمپلمان می شود. سویه های بدون کپسول، ویژگی های تهاجمی کمتری دارند. [ ۳]
هموفیلوس آنفلوآنزا بر اساس واکنش های بیوشیمیایی تولید اندول، فعالیت اوره آزی و فعالیت اورنیتین دکربوکسیلازی به ۸ بیوتیپ ( I تا VIII ) تقسیم بندی می شود. بیشتر موارد مننژیت هموفیلوس آنفلوآنزا مربوط به بیوتیپ I است.
بیشتر سویه های هموفیلوس آنفلوآنزا فرصت طلب هستند. آن ها بدون ایجاد بیماری در بدن میزبان زندگی می کنند. در شرایط خاص مانند بیماری های ویروسی، کاهش سیستم ایمنی بدن، التهابات مزمن مانند آلرژی ها، باکتری فعال می شود. بیشتر عفونت های هموفیلوس در کودکان و نوزادان دیده می شود. هموفیلوس آنفلوآنزا تیپ b، عفونت هایی مانند باکتریمی ( عفونت خون ) ، پنومونی و مننژیت ایجاد می کنند. گاهی اوقات نیز موجب سلولیت، اپی گلوتیت، استئومیلیت و آرتریت عفونی می شوند. سویه های غیرکپسول دار موجب عفونت گوش، التهاب ملتحمه، سینوزیت و پنومونی در کودکان می شوند. [ ۲]
تشخیص بیماری از طریق کشت یا آگلوتیناسیون لاتکس صورت می گیرد. هنگامی که باکتری از مناطق استریل بدن جدا شود، تشخیص قطعی خواهد بود. اگر باکتری از حلق یا خلط جدا شود نشان دهنده بیماری نیست زیرا افراد غیر بیمار نیز ممکن است حامل بدون علامت باکتری باشند اما اگر از مایع مغزی - نخاعی یا خون جدا شود بیانگر عفونت است. [ ۴]
wiki: هموفیلوس آنفلوانزا