همه گیرشناسی شناختی

همه گیرشناسی شناختی یا اپیدمیولوژی شناختی ( به انگلیسی: Cognitive epidemiology ) یک زمینه پژوهشیی است که ارتباط بین نمره های آزمون هوش ( نمره های IQ یا عوامل g استخراج شده ) و سلامتی، به طور خاص تر بیماری ( روانی و جسمی ) و مرگ ومیر را بررسی می کند. به طور معمول، نمره های آزمون در سن پایین به دست می آید و با عوارض و مرگ ومیر بعدی مقایسه می شود. همه گیرشناسی شناختی علاوه بر کاوش و ایجاد این ارتباطات، به دنبال درک روابط علّی بین هوش و پیامدهای سلامتی است. پژوهشگران در این زمینه استدلال می کنند که هوش اندازه گیری شده در سن پایین، پیش بینی کننده مهمی برای تفاوت های بعدی سلامت و مرگ ومیر است. [ ۱] [ ۲]
یک همبستگی وارونه قوی بین هوش اولیه زندگی و مرگ و میر در جمعیت های مختلف، در کشورهای مختلف و در دوره های مختلف نشان داده شده است. [ ۳] [ ۴]
مطالعه ای که روی یک میلیون مَرد سوئدی انجام شد، «ارتباط قوی بین توانایی شناختی و خطر مرگ» را نشان داد. [ ۵] [ ۶] [ ۷]
مطالعه مشابهی روی ۴۲۸۹ سرباز پیشین ایالات متحده نشان داد که رابطه مشابهی بین IQ و مرگ ومیر وجود دارد. [ ۶] [ ۸]
همبستگی وارونه قوی بین هوش و مرگ و میر، پرسش هایی را مطرح کرده است که چگونه آموزش همگانی بهتر می تواند مرگ ومیر را به تأخیر بیندازد. [ ۹]
بین موقعیت اجتماعی - اقتصادی و سلامت همبستگی مثبت شناخته شده وجود دارد. مطالعه ای در سال ۲۰۰۶ نشان داد که کنترل ضریب هوشی سبب کاهش قابل توجهی در این ارتباط می شود. [ ۱۰]
تحقیقات در اسکاتلند نشان داده است که ضریب هوشی ۱۵ امتیازی کمتر به این معنی است که افراد یک پنجم شانس کمتری برای دیدن تولد ۷۶ سالگی خود دارند، درحالی که افرادی که ۳۰ امتیاز منفی دارند، ۳۷ درصد کمتر از کسانی که ضریب هوشی بالاتری دارند، به این مدت طولانی زندگی می کنند. [ ۱۱]