همسران خوش ویندزور

همسران خوش ویندزور نمایش نامه ای کمدی اثر ویلیام شکسپیر است که در حدود سال های ۱۵۹۷–۱۶۰۰ آن را نوشته است.
عناصر این نمایش کمدی نظیر شوهر حسود و گیج، زن الکی خوش و نقشه کش و عاشق مخفی در خانه در ادبیات رنسانس در ایتالیا و انگلیس متداول بوده است. [ ۱]
این نمایش در ۵ پرده تدوین شده و دارای ۱۹ شخصیت است. استفاده از تمثیل در نام های اشخاص در رابطه با شخصیت ها و نقش آنان در این نمایش بیش از سایر کارهای شکسپیر بارز و قابل توجه است. شخصیت های اصلی نمایش عبارت اند از:
• سر جان فالستاف: شهوت پرست، که باوجود گذشت عمر، هنوز زهوارش درنرفته بود.
• ماستر فورد و ماستر پیج: نجیب زاده های ویندزور.
• خانم فورد و خانم پیج: همسران ماستر فورد و ماستر پیچ.
• سوییت آن پیج: دختر زوج پیج.
• فنتون: جنتلمنی از اطرافیان پرنس هال؛ وحشی، خوشگذران، پرجنب و جوش است، می رقصد، شعر می گوید و بوی ماه های مه و آوریل را می دهد.
• دکتر کایوس: پزشک فرانسوی که دایماً صبر خداوند و زبان انگلیسی را ضایع می کرد.
• سلندر: گرچه خوب و جاافتاده بود ولی ابله بود. ( آیا کله اش را جوری نگه نمی داشت که انگار روی تنش آزبست شده؟ )
• مادام کوئیکلی: دلال محبت.
• شلو
• ویلیام پیج
• سر هیو اونس
• رابین
• پیستول
• نیم
• باردولف
• سیمپل
• راگبی
کاخ ویندزور و اطراف آن.
یک قاضی پیر روستایی به نام شلو ( Shallow ) ، با خواهرزاده نسبتاً جوان، لاغر، دراز و عصاقورت داده اش سلندر ( Slender ) ، در شکایت و انتقاد از سر جان فالستاف ( Falstaff ) و کارهای نادرست او و اطرافیان رذلش صدای خود را بلند کرده اند. ماستر پیج از آنان دعوت می کند به خانه اش بیایند و همه نامهربانی ها را با جامی شراب به دست فراموشی بسپارند. در این مهمانی خود جان فالستاف نیز حضور می یابد و این پیر شهوت پرست ویندزور با همسران ماستر پیج و ماستر فورد آشنا می شود؛ دو بانوی خانه داری که بر جیب و زندگی شوهرانشان حاکم اند. فالستاف که در عالم خیال خود تصور می کند این دو بانو با لبخندها و بذله گویی هایشان او را به عشق بازی فراخوانده اند، تصمیم می گیرد فن «درستکاری را ول کردن» و «انگلیسی شدن» را به این دو بیاموزد…