هُمَزَه، سوره
سورۀ شمارۀ ۱۰۴ به ترتیب مصحف و ۳۲ به ترتیب نزول، از سوره های مکّی قرآن در ۹ آیه و ۳۳ کلمه. «هُمَزَه» و «لُمَزَه» (نام دیگر سوره) در اولین آیۀ آن به کار رفته است. از نظر حجم، از سوره های «مفصّلات» و از گروه «قصار»، (هفده سورۀ کوتاه آخر قرآن به اضافۀ سورۀ فاتحه) است. مضمون اصلی آن سخن از کسانی است که در غیبت کسی، عیب جویی و عیب گویی می کنند و نیز اشاره به مال اندوزی و توهّم جاودانگی با آن.
سورۀ شمارۀ ۱۰۴ به ترتیب مصحف و ۳۲ به ترتیب نزول، از سوره های مکّی قرآن در ۹ آیه و ۳۳ کلمه. «هُمَزَه» و «لُمَزَه» (نام دیگر سوره) در اولین آیۀ آن به کار رفته است. از نظر حجم، از سوره های «مفصّلات» و از گروه «قصار»، (هفده سورۀ کوتاه آخر قرآن به اضافۀ سورۀ فاتحه) است. مضمون اصلی آن سخن از کسانی است که در غیبت کسی، عیب جویی و عیب گویی می کنند و نیز اشاره به مال اندوزی و توهّم جاودانگی با آن.
wikijoo: همزه،_سوره