( همدست گردیدن گشتن ) ( مصدر ) ۱- در اجرای عملی با دیگری شرکت کردن ( بیشتر در مورد کارهای بد بکار رود ) : دل سرد کن زد هر که همدست فتنه گشت اندیشه کن ز پیل که هم جفت خوار شد.
