همدانی محمد بن عبدالملک

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] ابوالحسن محمد بن عبدالملک بن ابراهیم بن احمد همدانی فَرَضیّ مورخ شافعی، در سال 463ق، در شهر بغداد، دیده به جهان گشود و به سال 521ق در همان شهر، وفات یافت.
وی مورخ بوده و به «ابن همدانی» نیز شهرت داشته است؛ چرا که پدرش، همدانی بود. نسبت «الفَرَضیُّ» نیز به علت استاد بودن پدرش در دانش «فرائض» بود و لقب مورخ هم مربوط به سابقه تاریخ نگاری خود او می باشد.
پدر وی، معروف به «مقدسی»، از مردم همدان بود که در بغداد می زیست. او فردی دانشمند و پارسا بود که در باب دانش فرائض، حساب و تقسیم مواریث، تبحری خاص داشت. ابن همدانی نیز در تاریخ و حدیث استاد بود. او و پدرش، هر دو در کنار قبر «ابوالعباس بن سریج» در بغداد به خاک سپرده شده اند.
او یکی از تاریخ نگاران برجسته، اما گمنام تاریخ می باشد. او دانشوری آگاه به تواریخ و اخبار دولت ها، شاهان و رویدادهای زمان خود بوده است.
وی رویدادهای چند دوره مشخص را هم از لحاظ زمانی و هم از حیثیت مکانی، به دو صورت همگانی و ویژه نگاشته است. ثبت تاریخ عمومی جهان اسلام در سده های چهارم و پنجم هجری و اخبار و حوادث ایران زمین و عراق عرب از دوره بوییان (آل بویه) تا عباسیان به مدت 60 سال و همچنین وقایع دوره سلجوقی، از فعالیت های او می باشد.
آثار متعددی از او به جای مانده است که عمدتاً در زمینه تاریخ و بیشتر ذیل بر تاریخ پیشین است. ازاین رو می توان او را یک مورخ ذیل نویس، فزون ساز و کمال پرداز شناخت.

پیشنهاد کاربران

بپرس