یک همخوان برگشته یک همخوان تیغه ای است که در ایجاد آن، زبان حالت صاف، پهن، مقعر یا حتی حلقوی شده به خود می گیرد، و به صورت چیزی میان لبهٔ لثه و سخت کام تفسیر می شود. برخی اوقات، به خصوص در هندشناسی، این همخوان ها به صورت همخوان دماغی معرفی می شوند. گاهی هم از اصطلاح نوکی داخلی برای اشاره به این همخوان ها استفاده می کنند.
برخی از همخوان های برگشته با حالت زبانی کاملاً حلقوی شده به سمت عقب تلفظ می شوند به طوری که تلفظ شامل زیر نوک زبان می شود ( زیرین ) . این اصوات اغلب به صورت همخوان های برگشته ی «درست» تشریح می شوند. با این حال، بیشترین کاربرد همخوان های برگشته برای این است که شامل دیگر همخوان هایی بشوند که یک جایگاه تولید یکسان بدون حلقوی شدن کامل زبان داشته باشند؛ این ها امکان دارند که با نوک زبان ( نوکی ) یا تیغهٔ زبان ( ورقه ای ) تفسیر بشوند.
در الفبای آوانگاری بین المللی، نمادهایی که برای همخوان های برگشته به کار می روند، به صورت نوشتاری شبیه به نمادهای همخوان های لثوی است، اما با این تفاوت که یک قلاب روبه جلو را به انتهای آنان می افزایند.
همخوان های برگشته در الفبای آوانگاری بین المللی به حالات زیر نوشته می شوند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخی از همخوان های برگشته با حالت زبانی کاملاً حلقوی شده به سمت عقب تلفظ می شوند به طوری که تلفظ شامل زیر نوک زبان می شود ( زیرین ) . این اصوات اغلب به صورت همخوان های برگشته ی «درست» تشریح می شوند. با این حال، بیشترین کاربرد همخوان های برگشته برای این است که شامل دیگر همخوان هایی بشوند که یک جایگاه تولید یکسان بدون حلقوی شدن کامل زبان داشته باشند؛ این ها امکان دارند که با نوک زبان ( نوکی ) یا تیغهٔ زبان ( ورقه ای ) تفسیر بشوند.
در الفبای آوانگاری بین المللی، نمادهایی که برای همخوان های برگشته به کار می روند، به صورت نوشتاری شبیه به نمادهای همخوان های لثوی است، اما با این تفاوت که یک قلاب روبه جلو را به انتهای آنان می افزایند.
همخوان های برگشته در الفبای آوانگاری بین المللی به حالات زیر نوشته می شوند:
wiki: همخوان برگشته