هِمّت شیرازی، حسین (شیراز ۱۲۷۶ـ همان جا ۱۳۳۶ق)
شاعر و خوشنویس ایرانی. نوۀ وصال شیرازی بود. دانش های متداول را از پدرش، احمد وقار و هنر خط و سخنوری را از عمویش، ابوالقاسم فرهنگ، آموخت. در ادبیات عرب و ریاضیات نیز دست داشت. در کودکی در اثر آبله یک چشمش نابینا شد. مدتی کارمند دادگستری و رئیس بدایت شیراز بود. آثاری در خوشنویسی از او به جا مانده است. در شعر بیشتر به غزل گرایش داشت. از آثارش: تکمیل چهارده معصوم پدرش؛ دیوان شعر.
شاعر و خوشنویس ایرانی. نوۀ وصال شیرازی بود. دانش های متداول را از پدرش، احمد وقار و هنر خط و سخنوری را از عمویش، ابوالقاسم فرهنگ، آموخت. در ادبیات عرب و ریاضیات نیز دست داشت. در کودکی در اثر آبله یک چشمش نابینا شد. مدتی کارمند دادگستری و رئیس بدایت شیراز بود. آثاری در خوشنویسی از او به جا مانده است. در شعر بیشتر به غزل گرایش داشت. از آثارش: تکمیل چهارده معصوم پدرش؛ دیوان شعر.