همایون کنان. [ هَُ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال مبارک باد گفتن : رسولان رسیدند با ساو و باج همایون کنان شاه را تخت و تاج.نظامی.رجوع به همایون کردن شود.
