هُمایون پور، منوچهر (بروجرد ۱۳۰۳ـ تهران ۱۳۸۴ش)
هُمایونپور، منوچهر
خوانندۀ ایرانی آواز و تصنیف. از کودکی به موسیقی علاقه داشت و با شنیدن صفحه هایی از آواز هنرمندان نسل پیش از خود، با موسیقی ایرانی آشنا شد. در ۱۳۲۵ش به توصیه و حمایت استاد ابوالحسن صبا به رادیو تهران راه یافت و تا ۱۳۳۸ با هنرمندان معروف رادیو و ارکسترهای آن ها کار کرد و خود نیز قطعاتی ضربی ساخت و خواند که شهرت بسیاری یافتند. شعرشناسی و داشتن سلیقۀ هنری در تلفیق شعر و موسیقی و نیز داشتن صدایی گرم و پراحساس از ویژگی های درخور ذکر همایونپور به شمار می آیند که خوانندگان جوان او را همچون مرجعی در شناخت نکات ظریف فن آواز می شناختند. برخی از آثار اوست: ضربی معروف «در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد» در مایۀ ابوعطا (با شعر پژمان بختیاری) و آلبوم دیروزی ها (مجموعۀ آهنگ ـ ترانۀ همراه ارکستر حسین یاحقی).
هُمایونپور، منوچهر
خوانندۀ ایرانی آواز و تصنیف. از کودکی به موسیقی علاقه داشت و با شنیدن صفحه هایی از آواز هنرمندان نسل پیش از خود، با موسیقی ایرانی آشنا شد. در ۱۳۲۵ش به توصیه و حمایت استاد ابوالحسن صبا به رادیو تهران راه یافت و تا ۱۳۳۸ با هنرمندان معروف رادیو و ارکسترهای آن ها کار کرد و خود نیز قطعاتی ضربی ساخت و خواند که شهرت بسیاری یافتند. شعرشناسی و داشتن سلیقۀ هنری در تلفیق شعر و موسیقی و نیز داشتن صدایی گرم و پراحساس از ویژگی های درخور ذکر همایونپور به شمار می آیند که خوانندگان جوان او را همچون مرجعی در شناخت نکات ظریف فن آواز می شناختند. برخی از آثار اوست: ضربی معروف «در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد» در مایۀ ابوعطا (با شعر پژمان بختیاری) و آلبوم دیروزی ها (مجموعۀ آهنگ ـ ترانۀ همراه ارکستر حسین یاحقی).