هُمای مَروَزی، محمّد صادِق ( ـ۱۲۵۰ق)
(ملقب به وقایع نگار و بدایع نگار) دولتمرد و شاعر ایرانی. از بزرگ زادگان مرو شاه جهان بود. در کاشان نزد صباحی کاشانی هنر شاعری آموخت. با یاری محمدحسین خان و فتحعلی خان صبا به دربار فتحعلی شاه راه یافت و به سِمَت منشیگری و سپس وقایع نگاری و داروغگی دفتر سلطنتی رسید. نزد فتحعلی شاه و عباس میرزا محترم بود. همای مروزی با قائم مقام، رضاقلی خان هدایت و عبدالرزاق دنبلی همنشین بود. در نثر تا اندازه ای نوگرا، ولی در نظم پیرو قدما بود و «هما» تخلص می کرد. از آثارش: دیوان اشعار؛ تاریخ جهان آرا؛ زینة المدایح؛ راحة الارواح؛ تاریخ جنگ های ایران و روس از آغاز تا عهدنامۀ ترکمانچای (تهران، ۱۳۶۹ش)؛ قواعد الملوک؛ شیم عباسی به نام عباس میرزا؛ تحفۀ عباسی؛ رسالۀ شیم علّیه (۱۳۷۳)..
(ملقب به وقایع نگار و بدایع نگار) دولتمرد و شاعر ایرانی. از بزرگ زادگان مرو شاه جهان بود. در کاشان نزد صباحی کاشانی هنر شاعری آموخت. با یاری محمدحسین خان و فتحعلی خان صبا به دربار فتحعلی شاه راه یافت و به سِمَت منشیگری و سپس وقایع نگاری و داروغگی دفتر سلطنتی رسید. نزد فتحعلی شاه و عباس میرزا محترم بود. همای مروزی با قائم مقام، رضاقلی خان هدایت و عبدالرزاق دنبلی همنشین بود. در نثر تا اندازه ای نوگرا، ولی در نظم پیرو قدما بود و «هما» تخلص می کرد. از آثارش: دیوان اشعار؛ تاریخ جهان آرا؛ زینة المدایح؛ راحة الارواح؛ تاریخ جنگ های ایران و روس از آغاز تا عهدنامۀ ترکمانچای (تهران، ۱۳۶۹ش)؛ قواعد الملوک؛ شیم عباسی به نام عباس میرزا؛ تحفۀ عباسی؛ رسالۀ شیم علّیه (۱۳۷۳)..
wikijoo: همای_مروزی،_محمد_صادق_(_ـ۱۲۵۰ق)