هماوازان یونانی

هماوازان یونانی ( کر یونانی ) یا به طور خلاصه هماوازان یا همخوانان یا همسرایان[ ۱] ( کر ) ( زبان یونانی: χορός ، khoros ) ، در بافت تراژدی یونان باستان، کمدی، نمایشنامه های ساتیر و آثار مدرنی که ملهم از آن ها هستند، به گروهی همتا از بازیگران اطلاق می شود که یک صدا دربارهٔ کنش نمایشی نظر و توضیح می دهند و آن را تفسیر می کنند. [ ۲] گروه هماوازان متشکل از ۱۲ تا ۵۰ بازیگر بود که بسته به موقعیت می رقصیدند، آواز می خواندند یا هم صدا عبارات خود را ادا می کردند، و گاهی نیز ماسک می زدند.
نمایشنامه های تئاتر یونان باستان همیشه مشتمل بر گروهی از هماوازان بود که بسته به موقعیت به مخاطبی که نظاره گر اجرا بود پیش زمینه و چکیده ای از اطلاعات ارائه می کردند تا کمک حال او باشد. آن ها دربارهٔ مضامین نظر می دادند، و، همان طورکه آوگوست ویلهلم فن اشلگل در اوایل سدهٔ ۱۹ مطرح کرد و به مباحثات بعدی دراین باره دامن زد، مجسم می کردند که مخاطب باید چطور به درام واکنش نشان دهد. [ ۳] چنان که اشلگل می گوید، هماوازان مصداق «تماشاگران آرمانی» هستند که «تعبیری غنایی و موسیقایی از احساسات خود» را به تماشاگر واقعی القا می کنند و او را به مقام تأمل برمی کشند. [ ۴] در بسیاری از این نمایشنامه ها، هماوازان چیزهایی را که شخصیت های اصلی نمی توانستند بگویند، اعم از ترس های مرموز یا رازهاشان، برای مخاطب تبیین می کردند. هماوازان، اغلب، شخصیت ها را به بصیرتی که ایشان بدان محتاج بودند مجهز می ساختند.