هم و غم

همچنان که مولاناجلالدین بلخی می گوید مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم.

مرغ باغ ملکوت
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم؟
مانده ام سخت عجب، کز چه سبب ساخت مرا؟
یا چه بوده ست مراد وی از این ساختنم؟
خرّم آن روز که پرواز کنم تا بر‍‍ِ دوست
به امید سر کویش، پَر و بالی بزنم
کیست آن گوش، که او می شنود آوازم؟
یا کدامین که سخن می نهد اندر دهنم
من به خود نامدم اینجا، که به خود باز روم
آنکه آورد مرا، باز برد تا وطنم
مرغ باغ ملکوتم، نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
Enthusiasm to reach God and the kingdom