هم قرین

لغت نامه دهخدا

هم قرین. [ هََ ق َ ] ( ص مرکب ) این لفظ ( هم ) در ترکیب هم قرین درست نیست زیرا قرین صیغه صفت مشبهه است نه صیغه مصدر. ( از غیاث ). لفظِ هم پیش از اسم یا مصدر درمی آید و صفت میسازد :
آن یوسف گردون نشین عیسی پاکش هم قرین
در دلو رفته پیش از این آبش به صحرا ریخته.
خاقانی.
نه در غربت مرا کس همنشینی
نه در محنت مرا کس هم قرینی.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) مصاحبت همنشین .

پیشنهاد کاربران

بپرس