( هم شهر همشهر ) ( صفت ) دو کس که در یک شهر متولد شده در آن نشو و نما یافته اند. توضیح چون هم در کلمات مرکب افاد. اشتراک در اسم ما بعد کند . توضیح بدین قیاس همشهر صحیح است و در بیت سوم ذیل از گرشاسب نام. اسدی : که فردوسی طوسی پاک مغز بدادست داد سخنهای نغز بشهنامه گیتی بیاراستست بدان نامه نام نیکو خواستست تو هم شهری او را و هم پیشه ای هم اندرسخن چابک اندیشه ای ... ) میتوان اصل را هم شهر و (ی ) پس از آنرا ضمیر دانست یعنی هم شهر او هستی ( بقیاس هم پیشه ای ) اما در تداول هم شهری مستعمل است و چون شهری صفت ( نسبی ) است از لحاظ دستور الحاق هم باول آن صحیح وفصیح نیست .
