هم حروفی

هم حُروفی
(یا: واج آرایی) از صنایع بدیع لفظی، و آن تکرار یک صامت با بسامد زیاد در شعر یا متن است، مانند تکرار صامت «چ» در سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند (حافظ). هم حروفی گونه ای تکرار و توازن واجی و ابزار نظم آفرینی است و، افزون بر ایجاد انگیزش آوایی، گاهی نیز با نظرداشتی معنایی به کار می رود، مانند تکرار صامت «س» در این بیت که به سکوت دلالت می کند: «رشتۀ تسبیح اگر بگسست معذورم بدار ـ دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود» (حافظ). در ادبیات زبان های دیگر، مگر زبان های نواختی، مانند چینی، که از هم حروفی به ندرت استفاده می شود، نمونه های فراوانی از این شگرد ادبی را می توان یافت. این صنعت موسیقی کلام را افزایش می دهد.