هم تمثیلی ( به انگلیسی: Homoiconicity ) در برنامه نویسی کامپیوتری نامی است که الن کی در تز دکترای خود در سال ۱۹۶۹ میلادی به خصوصیتی از زبان های برنامه نویسی اطلاق کرده است که در آن ها ساختار برنامه دقیقاً شبیه به شکل نحوی آن باشد؛ که در نتیجه، ساختار درونی برنامه را می توان به راحتی از روی متن سطح بالای برنامه استنتاج کرد. در صورتی که زبانی هم تمثیل باشد، بدین معنی است که درخت نحوی آن دارای ساختاری مشابه با متن زبان است، که خود به این معنی است که درخت نحوی زبان و نحو زبان از دیدگاه جبر مجرد دارای یک ریختی هستند. این ویژگی اجازه می دهد تا تمام کدهای داخل برنامه با یک نوع نمایش یکسان به عنوان داده نگاشته شوند و یا مورد دسترسی قرار گیرند.
اولین مزیت زبان های هم تمثیل، توانا بودن در تولید و تغییر کد همان برنامه در زمان اجرا است که در زبان های از نوع دیگر از طریق بازتاب یا Reflection ( تبدیل رشته ها و تفسیر آن در کامپایلر ) انجام می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین مزیت زبان های هم تمثیل، توانا بودن در تولید و تغییر کد همان برنامه در زمان اجرا است که در زبان های از نوع دیگر از طریق بازتاب یا Reflection ( تبدیل رشته ها و تفسیر آن در کامپایلر ) انجام می شود.
wiki: هم تمثیلی